Ένα συνεχές χαρακτηριστικό στοιχείο των κηρυγμάτων του Ιησού Χριστού, καθώς και των Αποστόλων του, ήταν το κάλεσμα τους προς τους ανθρώπους για να μετανοήσουν και να στραφούν προς τον Θεό.

Ως παράδειγμα διαβάζουμε στο κατά Ματθαίον/Ευαγγέλιο, Κεφ. 4, και χωρίο 17 τα εξής: „Από τότε ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει και να λέει: Μετανοείτε΄ επειδή, πλησίασε η βασιλεία των ουρανών.“

Και στο κατά Μάρκον-Ευαγγέλιο, Κεφ. 1 στα χωρία 14 και 15 είναι γραμμένο: „Και αφού παρέδωσαν τον  Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία του Θεού πλησίασε΄ μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.“

Στο κατά Λουκά-Ευαγγέλιο 15,10 είναι γραμμένο κάτι πολύ ενδιαφέρον: „Σας λέω, κατά τον ίδιο τρόπο γίνεται χαρά μπροστά στους αγγέλους του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί.“ Αυτά είναι λόγια, που τα είπε ο Χριστός.

Κατά το πρώτο του κήρυγμα είπε ο Απόστολος Πέτρος τα ακόλουθα στους ακροατές του, όταν ρώτησαν: „Τι πρέπει να κάνουμε, άνδρες αδελφοί; Και ο Πέτρος είπε σ΄αυτούς: Μετανοήστε, και κάθε ένας από σας ας βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού Χριστού, σε άφεση αμαρτιών΄και θα λάβετε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος.“ Αυτά είναι γραμμένα στις Πράξεις των Αποστόλων  2, 37.38.

Ο Απόστολος Παύλος όταν εκήρυττε στην Αθήνα, στον Άριο Πάγο, το ευαγγέλιο της σωτηρίας διαμέσου του Χριστού, έλεγε στούς Αθηναίους: „Παραβλέποντας, λοιπόν ο Θεός τους καιρούς της άγνοιας, παραγγέλλει τώρα σε όλους τους ανθρώπους, οπουδήποτε κι αν είναι, να μετανοούν΄επειδή, προσδιόρισε μιά ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, διαμέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, και έδωσε γι΄αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς.“ Αυτά είναι γραμμένα στις Πράξεις των Αποστόλων 17, 30-31.

„Μετανοείτε“: Με αυτό το κάλεσμα απευθύνονται οι χριστιανοί ιεροκήρυκες του ευαγγελίου της σωτηρίας διά του Χριστού προς τους ανθρώπους εδώ και πάνω από δύο χιλίαδες χρόνια. „Μετανοείτε“,τι σημαίνει όμως αυτό το κάλεσμα ακριβώς;Η λέξη „μετανοώ“, έχει διπλή σημασία. Κατά πρώτον έχει την λεγόμενη κατ΄ένοια σημασία, αλλά και την κατά λέξη σημασία της.

Τόσο ο Ιησούς Χριστός όσο και οι απόστολοί του με το κάλεσμά τους προς τους ανθρώπους να μετανοήσουν, ενοούσαν ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν σκέψεις σχετικά με τις αμαρτίες τους, να μετανοήσουν γι΄αυτές και να μην ζούνε πλέον αμαρτάνοντας. Εδώ θα πρέπει να θέσουμε την εξής ερώτηση: Γιατί ενεργεί ο άνθρωπος ενάντια προς το θέλημα του Θεού, που μας δόθηκε μέσα στην Αγία Γραφή και έτσι αμαρτάνει; Στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στην Γένεση στο κεφάλαιο 3 αναφέρεται το πως οι πρωτόπλαστοι, ο Αδάμ και ή Εύα, παράκουσαν τον Θεό, διότι έκαναν αυτό που ο Θεός τους απαγόρευσε να κάνουν, δηλαδή έφαγαν από τον καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού. Έτσι έπεσαν στην αμαρτία. Έκαναν την λεγόμενη προπατορική αμαρτία. Το δηλητήριο αυτής της αμαρτίας τους  το μετέδωσαν στα παιδιά τους τον Κάιν και τον ‘Αβελ. Γι΄αυτό ο Κάιν εφόνευσε από ζήλεια τον Άβελ όπως διαβάζουμε στην Γένεση Κεφ. 4 χωρία 1-8. Στο χωρίο 8 είναι γραμμένο: „Και ο Κάιν είπε στον Άβελ τον αδελφό του: Πάμε στην πεδιάδα, αφού ο Κάιν σηκώθηκε ενάντια στον αδελφό του τον εφόνευσε.“

Έτσι οι πρωτόπλαστοι μετέδωσαν το δηλητήριο του προπατορικού αμαρτήματος σε όλους τους ανθρώπους. Γι΄αυτό οι άνθρωποι όλων των εποχών αμαρτάνουν συνεχώς με το να ενεργούν κατά του θελήματος του Θεού. Η Αγία Γραφή μας αναφέρει ότι στην εποχή του Νώε: „... η κακία του ανθρώπου πληθύνονταν επάνω στην γη...“ (Γένεση 6 χωρίο 5). Γι΄αυτό ο Θεός έφερε τον κατακλυσμό και κατέστρεψε όλους τους ανθρώπους. Σώθηκε μόνον ο Νώε με την οικογένειά του μέσα στην κιβωτό. (Γένεση κεφάλαια 6, 7 και 8).

Για το προπατορικό αμάρτημα καθώς και για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων που προέρχονται από αυτό, σταυρώθηκε ο Χριστός απάνω στον σταυρό του Γολγοθά και έτσι πλήρωσε για όλες μας τις αμαρτίες. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην πρώτη του επιστολή προς τούς Κορινθίους, Κεφ. 15 και στα χωρία 3-4 τα ακόλουθα: „Επειδή, εν πρώτοις, σας παρέδωσα εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε εξαιτίας των αμαρτιών μας σύμφωνα με τις γραφές΄και ότι θάφτηκε, και ότι την τρίτη ημέρα αναστήθηκε, σύμφωνα με τις γραφές.“

Οι αμαρτίες του κάθε ανθρώπου συγκεντρώνονται συνεχώς και κάνουν το χρέος του μπροστά στον Θεό όλο και μεγαλύτερο. Γι΄αυτό το χρέος του ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε, μετά τον φυσικό του θάνατο, να καταδικαστεί από τον Θεό σέ αιώνιο θάνατο. Με άλλα λόγια να ριχτεί για πάντα στην κόλαση. Ο Θεός όμως αγαπάει εμάς τους ανθρώπους και δεν θέλει να μας καταδικάσει και να μας ρίξει στην κόλαση. Γι’ αυτό έστειλε εδώ στην γη τον Γιό του τον Ιησού Χριστό, που από αγάπη για τους ανθρώπους άφησε ο Παντοδύναμος Θεός να σταυρωθεί απάνω στον σταυρό του Γολγοθά και έτσι πλήρωσε το βαρύ χρέος των αμαρτιών του κάθε ανθρώπου.

Στο πρώτο του γράμμα γράφει ο μαθητής του Χριστού Ιωάννης στο κεφάλαιο 4 και χωρίο 10 τα εξής: „Σε τούτο βρίσκεται η αγάπη, όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλ΄ ότι αυτός μας αγάπησε και απέστειλε τον Υιό του ως μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας.“

Ο Χριστός λοιπόν πέθανε για τις αμαρτίες μας και γι΄αυτό θα πρέπει ο κάθε άνθρωπος να „μετανοήσει“. Αυτό, όπως γράφτηκε και πιό πάνω, σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος να συνειδητοποιήσει τις αμαρτίες του, να ομολογήσει στον Θεό ότι τις έκανε, να του ζητήσει στο όνομα του Χριστού να του τις συγχωρήσει, καθώς και το προπατορικό αμάρτημα που είναι μέσα του, και να αποφασίσει να μην αμαρτάνει πλέον, και να βαφτιστεί στο νερό, στο όνομα του Πατρός, το Υιού και του Αγίου Πνεύματος ή στο όνομα του Ιησού Χριστού (κατά Ματθαίο 28,19 / Πράξεις Αποστόλων 2,38).

Ο μαθητής του Χριστού Ιωάννης αναφέρει κάτι ανάλογο στο πρώτο του γράμμα, κεφάλαιο 1 χωρίο 9: „Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συχχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.“

Μέχρι τώρα καταπιαστήκαμε με την „κατ΄ένοια σημασία“ της λέξης „μετανοώ“,και όπως ήδη αναφέρθηκε πιό πάνω, η κατά  „λέξει σημασία της“ είναι η αλλαγή του τρόπου του να σκεπτόμαστε. Ο άνθρωπος που „μετανοεί“ δεν θα πρέπει μόνον να ομολογήσει τις αμαρτίες του και να ζητήσει συγχώρηση από τον Θεό, αλλά θα πρέπει να αρχίσει να σκέπτεται με άλλο τρόπο από ότι σκέπτονταν πρωτού μετανοήσει. Τι σημαίνει όμως κάτι τέτοιο;

Από την στιγμή που ερχόμαστε σ΄αυτόν τον κόσμο και αρχίζουμε να σκεπτόμαστε, σκεπτόμαστε και ενεργούμε „εγωκεντρικά“ διότι έχουμε μέσα μας  το δηλητήριο της προπατορικής αμαρτίας. Αυτό σημαίνει ότι στο κέντρο της υπαρξής μας έχουμε βάλει τον εαυτό μας. Με άλλα λόγια εμείς καθορίζουμε το πως θα σκεπτόμαστε, το τι αποφασίζουμε και το τι θα κάνουμε στην ζωή μας. Ο Παντοδύναμος Θεός όμως δεν μας έπλασε για να έχουμε μια τέτοια συμπεριφορά. Η Αγία Γραφή μας δίνει να καταλάβουμε ότι οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι παράκουσαν τον Θεό και έτσι έπεσαν στην αμαρτία. Πρωτού συμβεί όμως αυτό οι πρώτοι άνθρωποι, δηλαδή ο Αδάμ και η Εύα, ζούσαν σε απόλυτη αρμονία με τον Θεό. Το χρονικό διάστημα που οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι ζούσαν σε στενή επικοινωνία με τον Θεό στον παράδεισο ονομάζεται εποχή της αθωότητας ή της αγνότητας του ανθρώπου. Σ΄αυτό το χρονικό διάστημα ήταν ο άνθρωπος απόλυτα ελεύθερος από κάθε αμαρτία, διότι καθόριζε ο Παντοδύναμος Θεός, με το Άγιό του Πνεύμα, που κατοικούσε μέσα στους πρωτοπλάστους ανθρώπους, το πως θα πρέπει να ζουν, δηλαδή σε απόλυτη υπακοή προς τον Θεό. Ο Παντοδύναμος Θεός λοιπόν καθόριζε το πως θα έπρεπε να ζούνε οι άνθρωποι, δηλαδή το τι θα έπρεπε να κάνουν ή να μην κάνουν. Έτσι ζούσαν κάνοντας το θέλημα του Θεού χωρίς να τους αναγκάζει ο Θεός. Αυτό το έκαναν από την ελεύθερη θέλησή τους. ΄Ετσι ζούσαν οι άνθρωποι σε στενή επαφή και απόλυτη αρμονία με τον Παντοδύναμο Θεό.

Στην Παλαιά Διαθήκη, στο πρώτο βιβλίο του Μωϋσή, στο βιβλίο της Γένεσης Κεφάλαιο 2 και χωρίο 15 είναι γραμμένα τα εξής: „Και ο Κύριος ο Θεός πήρε τον άνθρωπο, και τον έβαλε στον παράδεισο της Εδέμ για να τον εργάζεται και να τον φυλάττει.“ Εδώ καθορίζει ο Θεός το τι θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος και όχι ο ίδιος ο άνθρωπος, όπως συμβαίνει στην εποχή μας με εμάς τους ανθρώπους. Στην Γένεση (ή πρώτο Μωϋσ.) 2,16 και 17 είναι γραμμένο: „Και ο Κύριος ο Θεός έδωσε προσταγή στον Αδάμ, λέγοντας: Από κάθε δένδρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού, όμως δεν θα φας απ΄αυτό΄ επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ΄αυτό θα πεθάνεις οπωσδήποτε.“

Και εδώ καθορίζει και πάλι ο Θεός το τι δεν θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος.

Στην Αγία Γραφή αναφέρεται ότι όταν οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι έκαναν αυτό που ο Θεός τους απαγόρευσε να κάνουν, δηλαδή έφαγαν από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού, όπως ήδη αναφέραμε, καταστράφηκε η απ΄ευθείας επικοινωνία τους προς τον  Θεό, καθώς και η αρμονία που χαρακτήριζε την σχέση τους. Αυτό έγινε διότι το Άγιο Πνεύμα του Θεού, που κατοικούσε μέσα τους, τους εγκατέλειψε, και έτσι πέθαναν πνευματικά, και αργότερα πέθαναν και σωματικά. Γενικά τα επακόλουθα του προπατορικού αμαρτήματος, δηλαδή της παρακοής του Αδάμ και της Εύας προς τον Θεό, που κληρονομήσαμε ως άνθρωποι, που προέρχονται από αυτούς είναι: το ότι δεν έχουμε το Άγιο Πνεύμα, γι΄αυτό αμαρτάνουμε συνεχώς, το ότι πεθαίνουμε τον φύσικό θάνατο, και εάν δεν μετανοήσουμε, όσο ζούμε σ΄αυτήν την γη, τότε μετά τον  φυσικό μας θάνατο θα ριχτούμε μέσα στην λίμνη του πυρός, δηλαδή μέσα στην κόλαση. Στο κατά Λουκά - Ευαγγέλιο Κεφ. 12 και χωρίο 5 ο ίδιος ο Χριστός μας προειδοποιεί με τα ακόλουθα λόγια: „Αλλά, θα σας δείξω ποιον να φοβηθείτε: φοβηθείτε Εκείνον (τον Θεό) που, αφού θανατώσει, έχει την εξουσία να ρίξει στην γέεννα (Κόλαση)΄ναι, σας λέω, Αυτόν (τον Θεό) να φοβηθείτε.

Από τότε που συνέβει το προπατορικό αμάρτημα των πρωτοπλάστων, καθορίζουν  οι ίδιοι οι άνθρωποι, το πως θα συμπεριφέρονται μέσα στην ζωή τους, περιφρονώντας τον Θεό και το θέλημά του. Η συμπεριφορά αυτή των ανθρώπων, όπως αναφέρθηκε και πιό πάνω, χαρακτηρίζεται ως „εγωκεντρική“ και είναι εχθρική προς τον Θεό. Έτσι οι άνθρωποι δεν θέλουν να καθορίζει ο Θεός την ζωή τους. Σ΄αυτήν την αρνητική κατάσταση βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι σ΄αυτόν τον κόσμο, επειδή όλοι μας, ως ανθρώπινο γένος, προερχόμαστε από τους πρωτοπλάστους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα. Έτσι εμείς οι άνθρωποι ζούμε ανεξάρτητοι από τον Θεό και κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Η συνέπεια αυτής της αρνητικής εσωτερικής μας κατάστασης είναι να ενεργούμε στην ζωή μας ενάντια προς το θέλημα του Θεού, που μας δόθηκε μέσα στην Αγία Γραφή, και έτσι να αμαρτάνουμε συνεχώς. Αυτόν τον άνθρωπο τον ονομάζει η Αγία Γραφή στο αρχαίο κείμενο της Καινής Διαθήκης „ψυχικό άνθρωπο“, ενώ στην νεοελληνική Καινή Διαθήκη ονομάζεται „φυσικός άνθρωπος“, ή „σαρκικός άνθρωπος“. Στη 1η Κορινθίους 2, 14 είναι γραμμένα τα εξής: „Ο φυσικός άνθρωπος, όμως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύμα του Θεού΄επειδή είναι σ΄αυτόν μωρία, και δεν μπορεί να τα γνωρίσει΄για τον λόγο ότι, ανακρίνονται με πνευματικό τρόπο.“ Όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να μετανοήσει ειλικρινά παρακαλώντας τον Θεό στο όνομα του Χριστού να του συγχωρήσει τις αμαρτίες του, θα πρέπει να αποφασίσει ταυτόχρονα να σκέπτεται με έναν άλλο τρόπο και όχι πλέον όπως σκέπτονταν προτού μετανοήσει, δηλαδή όχι „εγωκεντρικά“. Ο μετανοημένος άνθρωπος επιστρέφειστον αρχικό τρόπο, με τον οποίο σκέπτονταν οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι πριν παρακούσουν τον Θεό και πέσουν στην αμαρτία. Αυτό γίνεται επειδή το Άγιο Πνεύμα, το οποίο εγκατέλειψε τους πρωτοπλάστους λόγου της παρακοής τους προς τον Θεό, επιστρέφει και αρχίζει να κατοικεί και πάλι μέσα στον μετανοημένο άνθρωπο. Έτσι το Άγιο Πνεύμα καθορίζει τον τρόπο, με τον οποίο σκέπτεται τώρα αυτός ο άνθρωπος. Το επακόλουθο έιναι ο μετανοημένος άνθρωπος να σκέπτεται και να ενεργεί από την ελεύθερη θέλησή του ανάλογα προς το θέλημα του Θεού, όπως μας δόθηκε μέσα στην Αγία Γραφή, δηλαδή στον λόγο του Θεού. Ένας τέτοιος άνθρωπος, επειδή ενεργεί τώρα μέσα του το Άγιο Πνεύμα, γεννήθηκε εκ νέου. Έγινε, κατά την Αγία Γραφή, ένας „καινούργιος άνθρωπος“, και αποκτά την αιώνια ζωή κοντά στον Θεό, μετά τον φυσικό του θάνατο. Ο άνθρωπος αυτός καθοδηγείται τώρα από το Άγιο Πνέυμα και τον λόγο του Θεού. Γι΄αυτό η Αγία Γραφή τον ονομάζει „πνευματικό άνθρωπο“. Στην 1η Κορινθ. 2, 15 διαβάζουμε τα ακόλουθα: „Ενώ μεν ο πνευματικός άνθρωπος ανακρίνει τα πάντα, αυτός όμως δεν ανακρίνεται από κανέναν“.

Στην 2η Κορινθίους 5, 17 διαβάζουμε τα εξής: „Γι΄αυτό αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούργιο κτίσμα (άνθρωπος)΄τα αρχαία πέρασαν, να τα πάντα έγιναν καινούργια“. Και προς την Εφεσίους 4, 22-24 είναι γραμμένα τα εξής: „... να ξεντυθείτε τον παλιό άνθρωπο, αυτόν κατά την προηγούμενη διαγωγή, που φθείρεται σύμφωνα με τις απατηλές επιθυμίες΄και να ανανεώνεστε στο πνεύμα του νου σας, και να ντυθείτε το νέο άνθρωπο, που κτίστηκε σύμφωνα με τον Θεό με δικαιοσύνη και οσιότητα της αλήθειας“.

Δεν έχει καμία αξία να μετανοήσει κάποιος για τις αμαρτίες του, καθώς και για το προπατορικό αμάρτημα, που είναι μέσα του, όμως να μην αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται. Δηλαδή να εξακολουθεί να καθορίζει ο ίδιος την ζωή του, όπως έκανε πριν μετανοήσει. Ένας τέτοιος, θα λέγαμε : „μισομετανοημένος“ άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα, διότι Αυτό δεν μένει μέσα του. Έτσι δεν είναι σε θέση να διακρίνει ποιό είναι το θέλημα του Θεού μελετώντας την Αγία Γραφή, διότι η λογική του δεν έχει καθαριστεί από το Άγιο Πνεύμα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν έχει βάλει ολόκληρο τον εαυτό του συνειδητά κάτω από την καθοδήγηση του Χριστού, αλλά, όπως είπαμε, εξακολουθεί να κατευθύνει ο ίδιος την ζωή του, χωρίς να ζητάει το θέλημα του Θεού.  Στην 1η Κορινθίους 3, 1-4 διαβάζουμε τα εξής: „Αδελφοί, κι εγώ δεν μπόρεσα να σας μιλήσω, ως προς πνευματικούς ανθρώπους, αλλ΄ως προς σαρκικούς, ως προς νήπια εν Χριστώ. Σας πότισα γάλα, και όχι στερεή τροφή επειδή, δεν μπορούσατε ακόμα να τη δεχθείτε΄αλλ΄ούτε τώρα ακόμα μπορείτε΄γιά τον λόγο ότι, είστε ακόμα σαρκικοί επειδή, ενώ υπάρχει ανάμεσά σας φθόνος και φιλονικία και διχόνοιες, δεν είστε σαρκικοί, και περπατάτε κατά άνθρωπο; Επειδή, όταν κάποιος λέει: Εγώ μεν είμαι του Παύλου΄και άλλος: Εγώ είμαι του Απολλώ΄δεν είστε σαρκικοί;“. Αυτή η τόσο αρνητική κατάσταση „μισομετανοη-μένων“ χριστιανών γίνεται πιό κατανοητή στην παραβολή των δέκα παρθένων στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου κεφ. 25 τα χωρία 1-13.Το λάδι σ΄αυτήν την παραβολή συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα. Οι πέντε μωρές παρθένες δεν είχαν αρκετό λάδι, δηλαδή δεν ήταν μέσα τους αρκετό Άγιο Πνεύμα. Γι΄αυτό το Άγιο Πνεύμα δεν καθόριζε πάντα τις ενέργειές τους, δεν αποφάσισαν να ενεργούν πάντα κατά το θέλημα του Θεού διακρίνοντάς το μελετώτας την Αγία Γραφή (Ματθ. 7, 21-23). Δεν είχαν αποφασίσει οριστηκά μέσα στην καρδιά τους να καθορίζει ο Χριστός τις αποφάσεις τους κατά το θέλημα Του. Γι΄αυτό ο νυμφίος Ιησούς Χριστός δεν τις δέχτηκε στην τελετή των γάμων Του. Η πόρτα της αίθουσας της τελετής των γάμων του Χριστού έμεινε γι΄αυτές κλειστή. Η κλειστή πόρτα εδώ σημαίνει ότι κατά την εφαρπαγή των αναγεννημένων χριστιανών από τον Χριστό (Ματθ. 24,40-41/Λουκ. 17,34-36), οι „μισομετανοημένοι“ χριστιανοί δεν θα εφαρπαγούν. Δυστυχώς διαπιστώνεται στην εποχή μας, ότι πολλοί που ονομάζονται χριστιανοί βρίσκονται σ΄αυτήν την κατάσταση. Δηλαδή δεν έχουν αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα, διότι λένε μεν ότι είναι χριστιανοί, εξακολουθούν όμως να κατευθύνουν οι ίδιοι την ζωή τους και όχι ο Χριστός κατά το θέλημά του, όπως μας δόθηκε μέσα στην Αγία Γραφή. Η ζωή αυτών των Χριστιανών μοιάζει με κύκλο. Αυτοί αμαρτάνουν και ζητάνε συγχώρηση, και πάλι αμαρτάνουν και ζητάνε και πάλι συγχώρηση κ.λ.π. Έτσι η ζωή τους, θα λέγαμε, δεν εξελίσσεται στην ευθεία, διότι δεν είναι κάτω από την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, γι΄αυτό δεν έχουν „Πνευματική Ζωή“, επειδή, όπως είπαμε, εξακολουθούν να κατευθύνουν οι ίδιοι την ζωή τους και όχι ο Χριστός και το θέλημα του, γι΄αυτό συνεχίζουν να αμαρτάνουν. Αντιθέτως οι Χριστιανοί οι οποίοι μετανόησαν ολοκληρωτικά δέχτηκαν μέσα στην καρδιά τους τον Χριστό ως προσωπικό τους σωτήρα, αποφάσισαν να μην αμαρτάνουν και να καθορίζει ο Χριστός την συμπεριφορά τους κατά το θέλημά Του, όπως μας έχει δοθεί μέσα στην Αγία Γραφή. Αυτή είναι η στάση της καρδιάς τους. Γι΄αυτους ισχύουν οι αλήθειες του λόγου του Θεού, όπως στην προς Ρωμαίους επιστολή στο κεφάλαιο 6. Στα χωρία 6 και 7 διαβάζουμε τα ακόλουθα: „6. ..γνωρίζοντας τούτο, ότι ο παλιός μας άνθρώπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, ώστε να μη είμαστε πλέον δούλοι τής αμαρτίας. 7. Επειδή, εκείνος που πέθανε, έχει ελευθερωθεί από την αμαρτία“.Δηλαδή εάν ο παλιός μας άνθρωπος είναι πραγματικά νεκρός, όπως ο Χριστός επάνω στον σταυρό, τότε δεν είναι δυνατόν πλέον να εξακολουθεί να αμαρτάνει. Αυτό σημαίνει ότι αφού μετανοήσαμε ολοκληρωτικά αποφασίσαμε να μην αμαρτάνουμε πλέον. Αυτή είναι η οριστική στάση της καρδιάς μας. Μπορεί να συμβεί να αμαρτήσουμε, όμως χωρίς πρόθεση. Τότε μας ελέγχει το Άγιο Πνεύμα, το οποίο είναι μέσα μας δημιουργώτας μας ανησυχία. Γι΄ αυτό θα πρέπει αμέσως με προσευχή να παρακαλέσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να μας συγχωρήσει, να μας καθαρίσει με το αίμα Του από την αμαρτία μας, και να μας δώσει δύναμη με το Άγιο Πνεύμα Του για να μην αμαρτάνουμε (Ιωάν. Α 1,6-7 και Ιωάν. Α 2,1-2).

Περίληψη

Ανακεφαλαιώνοντας, περιέχεται ο τρόπος της μετάνοιας του ανθρώπου και η απόφασή του να γίνει ένας αναγεννημένος χριστιανός κατά την Αγία Γραφή, στην λέξη „μετανοώ“.

Αυτή η λέξη έχει διπλή σημασία. Η κατ΄έννοια σημασία της είναι: ο άνθρωπος που μετανοεί πρέπει να αναγνωρίσει συνειδητά το προπατορικό αμάρτημα, που είναι μέσα του, καθώς και όλες του τις αμαρτίες, να τις ομολογήσει στον Χριστό, να ζητήσει να του τις συγχωρήσει και να μην θέλει να αμαρτάνει πλέον.

Τα επακόλουθα του προπατορικού αμαρτήματος είναι: Οι „φυσικοί“ άνθρωποι, δηλαδή όλοι οι άνθρωποι στην φυσική τους κατάσταση, δεν έχουντο Άγιο Πνεύμα, πεθαίνουν το φυσικό θάνατο, και έαν δεν μετανοήσουν όσο ζούνε σ΄αυτήν την γη και γίνουν „πνευματικοί“ άνθρωποι, μετά από τον φυσικό τους θάνατο θα ριχτούν για πάντα στην κόλαση. (Λουκάς 12,5).

Η άλλη σημασία της λέξης „μετανοώ“ είναι η κατά λέξη σημασία της. Δηλαδή ο μετανοημένος άνθρωπος θα πρέπει να αποφασίσει να σκέπτεται τώρα με διαφορετικό τρόπο. Ο τρόπος που σκέπτεται ο αμετανόητος ή „φυσικός“ κατά την Αγία Γραφή άνθρωπος, είναι ο „εγωκεντρικός“. Δηλαδή κατευθύνει ο ίδιος την ζωή του, χωρίς να σκέπτεται τι λέγει ο Θεός σ΄αυτή του την συμπεριφορά. Έτσι ο αμετανόητος άνθωπος ενεργεί ανεξάρτητα από το θέλημα του Χριστού που μας δόθηκε μέσα στην Αγία Γραφή, και έχει εχθρική στάση απέναντι του Θεού.

Ο μετανοημένος άνθρωπος αποφασίζει να σκέπτεται „χριστοκεντρικά“. Δηλαδή ο Χριστός και το θέλημά του κατευθύνουν την ύπαρξή του και την ζωή του. Έτσι το Άγιο Πνεύμα, που κατοικεί μέσα του, τον αναγεννάει και τον κάνει „καινούργιο“ άνθρωπο. Γι΄αυτό ο αληθινά μετανοημένος άνθρωπος ονομάζεται κατά την Αγία Γραφή „πνευματικός ανθρωπός“ (1η Κορινθ. 2, 15).  

Δεν έχει καμία αξία ένας άνθρωπος να μετανοήσει μόνον ομολογώντας τις αμαρτίες του, καθώς και το προπατορικό αμάρτημα, που είναι μέσα του, αλλά να εξακολουθεί να κατευθύνει ο ίδιος την ζωή του, όπως έκανε πριν μετανοήσει. Αυτόν τον άνθρωπο μπορούμε να τον ονομάσουμε „μισομετανοημένο“.Το Άγιο Πνεύμα δεν μένει μέσα του, διοτί ο ίδιος κατευθύνει την ζωή του και γι΄αυτό εξακολουθεί να αμαρτάνει, επειδή δεν αναγεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα (1η Κορινθ. 3, 1-4). Υπάρχουν πολλοί χριστιανοί στην εποχή μας που βρίσκονται σ΄αυτήν την κατάσταση. Ονομάζονται μεν χριστιανοί, αλλά κατευθύνουν οι ίδιοι την ζωή τους, δηλαδή στην συμπεριφορά τους είναι „εγωκεντρικοί“. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν πνευματική ζωή. Η ζωή τους δεν εξελίσσεται στην ευθεία, αλλά μοιάζει με κύκλο, διότι αμαρτάνουν και ζητούν συγχώρηση, και πάλι αμαρτάνουν και ζητούν και πάλι σηγχώρηση κ.λ.π., γι΄αυτό συνεχίζουν να αμαρτάνουν. Αντιθέτως η κατάσταση των ολοκληρωτικά μετανοημένων και από το Άγιο Πνεύμα αναγεννημένων χριστιανών εκφράζεται σε διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής, όπως στην προς Ρωμαίους επιστολή στο Κεφάλαιο 6.

------------------------------------------------------------------------------

Το πολυτιμότερο στην ζωή μας ως άνθρωποι είναι να αναγεννηθούμε από το Άγιο Πνεύμα και έτσι να αποκτήσουμε την αιώνια ζωή. Αυτό γίνεται μόνον εάν μετανοήσουμε και δεχτούμε τον Χριστό μέσα μας ως προσωπικό μας σωτήρα, πιστεύοντας ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας, καθώς και για το προπατορικό αμάρτημα, που είναι μέσα μας, και ότι αναστήθηκε. Γι΄ αυτό αποφασίζουμε να ζούμε κατά το θέλημά Του. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε με μιά απλή προσευχή όπως η ακόλουθη:

„Παντοδύναμε Θεέ μου, σ΄ευχαριστώ για το ότι ο αγαπημένος Σου Γιός Ιησούς Χριστός πέθανε απάνω στον σταυρό του Γολγοθά και για τις δικές μου αμαρτίες. Σε παρακαλώ συγχώρεσε το „προπατορικό αμάρτημα“, που είναι μέσα μου, καθώς και όλες μου τις αμαρτίες. Από σήμερα δεν θέλω να καθορίζω εγώ την ζωή μου, αλλά να ζω κατά  το δικό Σου Θέλημα, δηλαδή  να κάνω ότι μου λες μέσα στον λόγο Σου στην Αγία Γραφή. Στο όνομα του Χριστού σε παρακαλώ να μου χαρίσεις μέσα στην καρδιά μου το Άγιό Σου Πνεύμα για να με βοηθάει να κατανοώ τον λόγο Σου και έτσι να μπορώ να καταλαβαίνω πιό είναι το θέλημά Σου μέσα στην ζωή μου. Θεέ μου σ΄ευχαριστώ μέσα από όλη μου την καρδιά για το ότι διαμέσου του Χριστού μου χαρίζεις αιώνια σωτηρία καθώς και την αιώνια ζωή“.

Εάν σου φαίνεται δύσκολο να προσευχηθείς κατ΄αυτόν τον τρόπο με δικά σου λόγια, μπορείς να προσευχηθείς διαβάζοντας την πιό απάνω προσευχή. Το βασικό είναι να πάρεις αυτήν την απόφαση στα σοβαρά, μέσα από όλη σου την καρδιά. Μέσα στην Αγία Γραφή αναφέρεται ότι ο Θεός θα εισακούσει την προσευχή σου, θα συγχωρήσει τις αμαρτίες σου καθώς και το προπατορικό αμάρτημα, που είναι μέσα σου, και στο όνομα του Χριστού θα χαρίσει μέσα στην καρδιά σου το Άγιό Του Πνεύμα. Στο κατά Λουκά-Ευαγγέλιο κεφάλαιο 11 και χωρίο 13 λέγει ο Χριστός στους ακροατές του τα εξής: „Αν λοιπόν, εσείς που είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλές δόσεις στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας ο ουράνιος θα δώσει Πνεύμα άγιο σ΄εκείνους που ζητούν απ΄αυτόν;“

Αγαπητή μου αναγνώστρια, αγαπητέ μου αναγνώστη, που αυτή την ώρα διαβάζεις αυτές τις σελίδες, θα πρέπει να είσαι βέβαιος ότι ο Θεός σε αγαπάει και γι΄αυτό δεν θέλει να χαθείς για πάντα, αλλά θέλει να σωθείς. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον εάν μετανοήσεις και δεχθείς τον Χριστό ως προσωπικό σου σωτήρα. Το τι σημαίνει μετάνοια, ως διδασκαλία της Αγίας Γραφής, περιγράφεται σ΄αυτές τις σελίδες που διάβασες. Μόνον κατ΄αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να αναγεννηθείς απο το ‘Αγιο Πνεύμα και μετά τον φυσικό σου θάνατο να έρθεις σίγουρα στην „βασιλεία του Θεού“. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε στον Νικόδημο, έναν θεολόγο της εποχής του, τα ακόλουθα: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω (από το Άγιο Πνεύμα), δεν μπορεί να δει την βασιλεία του Θεού. Τα λόγια αυτά του Χριστού είναι γραμμένα στο κατά Ιωάννη-Ευαγγέλιο Κεφ. 3, χωρίο 3. Δεν υπάρχει καμία άλλη δυνατότητα, για μας τους ανθρώπους, να αποκτήσουμε την αιώνια ζωή και να μας δεχθεί ο Θεός στην αιώνια βασιλεία του. Ο Θεός κατά το θέλημά του έχει καθορίσει έτσι τα πράγματα και μας τα κάνει γνωστά μέσα στον Λόγο Του, στην Αγία Γραφή. Μόνον εάν μετανοήσεις και δεχθείς τον Χριστό ως προσωπικό σου σωτήρα, μόνον τότε θα γραφτεί και το δικό σου όνομα στο βιβλίο της ζωής. Στην Αποκάλυψη Κεφ. 20, χωρίο 15, διαβάζουμε τα ακόλουθα: „Και όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής, ρίχθηκε στη λίμνη της φωτιάς“                                         

Το πιο αναγκαίο στην ζωή σου είναι η μετάνοιά σου και ως επακόλουθο η αναγέννησή σου από το Άγιο Πνεύμα. Γι΄αυτό σε συμβουλεύω μέσα από όλη μου την καρδιά: Μετανόησε και δέξου τον Χριστό μέσα στην καρδιά σου όσο το δυνατό πιο γρήγορα, χωρίς καμία καθυστέρηση. Το καλύτερο είναι αμέσως τώρα.

Κ. Περδικίδης