Η παγκόσμια τάξη κατά την Αγία Γραφή

Α)      Η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού επάνω στην γη.

Β)      Ο καινούργιος ουρανός και η καινούργια γη.

Ο Ύψιστος θεός εδημιούργησε, κατά την Αγία Γραφή, τα πάντα: Τον ουρανό και την γη, τα ορατά και τα αόρατα, καθώς και τους ανθρώπους. Στο πρώτο βιβλίο του Μωυσή τη Γένεση Κεφ. 1 χωρίο 31 διαβάζουμε: „Και είδε ο Θεός όλα οσα εδημιούργησε^. και να, ΗΣΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ.“ Αυτό σημαίνει ότι στην δημιουργία του Θεού επικρατούσε απόλυτη αρμονία και ειρήνη. Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Θεός εφύτεψε έναν Παράδεισο στην Εδέμ... και έβαλε εκεί τον άνθρωπο, που έπλασε (Γένεση 2,8 ακόλ.). Και ο Θεός έκανε να βλαστήσουν στον Παράδεισο διάφορα δένδρα, καθώς και το δένδρο της ζωής στο μέσον του Παραδείσου, και το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού. Ο Θεός απαγόρευσε στον άνθρωπο να φάει τον καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού και τον προειδοποίησε ότι εάν φάει από αυτόν τον καρπό θα πεθάνει οπωσδήποτε. Τα σχετικά τα διαβάζουμε στην Γένεση 2,16-17: „16. Και ο Κύριος ο Θεός έδωσε προσταγή στον Αδάμ, λέγοντας: Από κάθε δέντρο του παραδείσου θα τρως ελεύθερα, 17. από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, όμως, δεν θα φας απ΄αυτό^. επειδή, την ίδια ημέρα που θα φας απ΄ αυτό, θα πεθάνεις οπωσδήποτε.“ Ο Θεός είχε μια απ΄ευθείας σχέση προς τον άνθρωπο μέσα στον παράδεισο που την χαρακτήριζαν απόλυτη αρμονία και ειρήνη, όπως διαβάζουμε στην Γένεση 2,19-20α: „Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε από τη γη όλα τα ζώα του αγρού, και όλα τα πουλιά του ουρανού, και τα έφερε προς τον Αδάμ, για να δει πώς θα τα ονομάσει^. και ότι όνομα θα έδινε ο Αδάμ σε κάθε έμψυχο, αυτό και να είναι το όνομά του. 20. Και ο Αδάμ έδωσε ονόματα σε όλα τα κτήνη, και σε όλα τα πουλιά του ουρανού και σε όλα τα ζώα του χωραφιού^..“ Αυτή η υπέροχη αρμονία καθώς και η ειρήνη μεταξύ του Υψίστου Θεού και των πρωτοπλάστων ανθρώπων θα διαρκούσε αιώνια, εάν οι άνθρωποι, από την ελεύθερη θέλησή τους θα έμεναν κάτω από την καθοδήγηση του Δημιουργού τους. Δυστυχώς οι άνθρωποι εξαπατήθηκαν από τον διάβολο, ο οποίος παρουσιάστηκε στην Εύα σαν φίδι (Γένεση 3,1-5). Η Εύα έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του κακού και έδωσε και στον άνδρα της και έφαγε και εκείνος, όπως διαβάζουμε στην Γένεση 3,6: „Και η γυναίκα είδε ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή, και ότι ήταν αρεστό στα μάτια, και το δέντρο ήταν εμιθυμητό στο να δίνει γνώση^. και αφού πήρε από τον καρπό του, έφαγε^. και έδωσε και στον άνδρα της μαζί της, κι αυτός έφαγε.“ Έτσι παράκουσαν οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι την εντολή του Θεού και διέπραξαν την ονομαζόμενη „προπατορική αμαρτία“. Τα αρνητικά επακόλουθα της παρακοής των πρωτοπλάστων απέναντι του Υψίστου Θεού ήταν τρομερά: Έχασαν την απ΄ευθείας επαφή τους προς τον Δημιουργό τους, διότι τους εγκατέλειψε το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Έτσι πέθαναν πνευματικά. Κατ΄αυτόν τον τρόπο εκπληρώθηκε η προειδοποίηση του Θεού, ότι εάν φάνε απ΄αυτόν τον καρπό θα πεθάνουν οπωσδήποτε. Ένα άλλο επακόλουθα της αμαρτίας τους ήταν, το ότι υπέφεραν σωματικά από διάφορες αρρώστιες και ότι τελικά πέθαιναν τον φυσικό θάνατο, καθώς και άλλα αρνητικά επακόλουθα για τον άνδρα και την γυναίκα. Όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται μέχρι σήμερα κάτω από την κατάρα της „προπατορικής αμαρτίας“ των πρωτοπλάστων ανθρώπων, καθώς και των αρνητικών επακολούθων της. Με την υπακοή των πρωτοπλάστων

ανθρώπων απέναντι του διαβόλου καταστράφηκε η ειρήνη επάνω στην γη, καθώς και η αρμονία μεταξύ του θεού και των ανθρώπων. Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία πραγματική επικοινωνία με τον Δημιουργό τους, επειδή είναι όλοι τους αμαρτωλοί (Ρωμ. 3,9-18), γι΄αυτό καταπολεμούν ο ένας τον άλλον και διεξάγουν πολέμους μεταξύ τους. Ο Θεός έχει φυσικά την δυνατότητα, ως Παντοδύναμος Θεός, στον οποίο είναι  τα πάντα δυνατά, να εξοντώσει τον διάβολο καθώς και τους αμαρτωλούς ανθρώπους και να αρχίσει κάτι το εντελώς καινούργιο. Ο Ύψιστος Θεός όμως είναι Άγιος Θεός (Ησαϊας 6,3 / Αποκάλ. 4,8) και γι΄αυτό μισεί την αμαρτία και δεν είναι δυνατό να έχει επικοινωνία με αμαρτωλούς ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά όμως, είναι Θεός αγάπης (Ιωάν. Α΄4,8) και αγαπάει ιδιαίτερα τα δημιουργήματά Του, τους ανθρώπους (Ιωάν. 3,16), γι΄αυτό θέλει να τους κάνει να ζητήσουν τον Θεό από την ελεύθερη θέλησή τους, να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους, να επιστρέψουν στον Θεό και έτσι να ζουν και πάλι σε στενή επικοινωνία μαζί Του. Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι ο Θεός νοσταλγεί τους αρχικούς καιρούς της απόλυτης ειρήνης και αρμονίας, που είχε στην επικοινωνία Του με το υπέροχο δημιούργημά Του, τον άνθρωπο, στον Παράδεισο, πρωτού οι άνθρωποι πλανηθούν από τον διάβολο, παρακούσουν τον θεό και πέσουν στην αμαρτία. Από τον καιρό της παρακοής των ανθρώπων απέναντι του Θεού, ο Θεός δημιουργεί δυνατότητες για τους αμαρτωλούς ανθρώπους για να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να μπορούν να επιστρέψουν στο Θεό. Ο πρωταρχικός σκοπός των ενεργειών του Θεού είναι να ελευθερώσει την δημιουργία Του από τον διάβολο καθώς και από όλο το κακό, το οποίο προκάλεσε μέσα στην δημιουργία του Θεού. Συγχρόνως θέλει να σώσει ο Θεός όσο το δυνατό και περισσότερους, αν είναι δυνατό όλους τους ανθρώπους, όπως διαβάζουμε στην Τιμοθ. Α΄2, 3-4: „3. Επείδή, αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο μπροστά στον Σωτήρα μας Θεό^. 4. ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, και νάρθουν στην επίγνωση της αλήθειας“. Η Αγία Γραφή μας κάνει φανερό, ότι ο Θεός πρόκειται να φέρει μια καινούργια παγκόσμια τάξη επάνω στη γη, κατ΄αρχήν την χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Κατόπιν θα δημιουργήσει ο θεός έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη. Τώρα θα προσπαθήσουμε, με βάση την Αγία Γραφή, να διαπιστώσουμε με ποιόν τρόπο ο Παντοδύναμος Θεός θα πραγματοποιήσει αυτές τις επιδιώξεις Του.
Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων ανθρώπων στην αμαρτία, επικαλέστηκε ο Θεός την συνείδηση των ανθρώπων. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να υπακούσουν την συνείδησή τους και να ενεργήσουν ανάλογα προς αυτήν. Διότι η συνείδηση των ανθρώπων μαρτυρεί για τον νόμο, δηλαδή την τάξη του Θεού που είναι γραμμένη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, όπως διαβάζουμε στην προς Ρωμαίους επιστολή 2, 14-15: „14. Επειδή, όταν οι εθνικοί, που δεν έχουν τον νόμο, κάνουν από τη φήση τους εκείνα που ανήκουν στον νόμο, αυτοί, ενώ δεν έχουν τον νόμο, οι ίδιοι είναι νόμος στον εαυτό τους^. 15. οι οποίοι δείχνουν το έργο τού νόμου να είναι γραμμένο μέσα στις καρδιές τους, έχοντας τη συνείδησή τους να συμμαρτυρεί, και τους λογισμούς να κατηγορούν ή και να απολογούνται αναμεταξύ τους^.“ Οι άνθρωποι όμως αγνόησαν το νόμο, δηλαδή την τάξη του Θεού που ήταν γραμμένη μέσα στίς καρδιές τους, καθώς και την φωνή της συνείδησής τους, η οποία συμμαρτυρούσε μαζί με αυτή την τάξη μέσα τους. Αυτό έγινε επειδή η δύναμη της „προπατορικής αμαρτίας“ και τα επακόλουθά της μέσα στα μέλη των ανθρώπων ήταν πολύ πιο δυνατή από την τάξη του Θεού μέσα στις καρδιές τους, όπως διαβάζουμε στην προς Ρωμαίους 7,22-23: „22. Επειδή, βρίσκω μεν ευχαρίστηση στον νόμο τού Θεού κατά τον εσωτερικό άνθρωπο^.  23. όμως, βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο τής αμαρτίας, που είναι μέσα στο μέλη μου.“ Γι΄αυτό αμάρταναν οι άνθρωποι με τρομερό τρόπο απέναντι του Θεού με το να θανατώνουν ο ένας τον άλλον, να μοιχεύουν καθώς και να διαπράττουν και διάφορες άλλες μοχθηρές πράξεις, ώστε ο Θεός απεφάσισε να τους εξολοθρεύσει. Μέσα στον λόγο του Θεού διαβάζουμε σχετικά με την τρομερά αρνητική συμπεριφορά των ανθρώπων επάνω στη γη στην Γένεση 6,11-12: „11. Και η γη διαφθάρηκε μπροστά στον Θεό, και η γη γέμισε ολοκληρωτικά από αδικία. 12. Και ο Θεός είδε τη γη, και να, ήταν διεφθαρμένη^. επειδή, κάθε σάρκα είχε διαφθείρει τον δρόμο της επάνω στη γη.“ Μονάχα ο Νώε ήταν δίκαιος μπροστά στον Θεό (Γένεση 6, 8-9), διότι επρόσεχε την τάξη ή τον νόμο του Θεού που ήταν μέσα του και ενεργούσε κατά την συνείδησή του, και έτσι κατά το θέλημα του Θεού. Μόνον αυτός μαζί με την οικογένειά του σώθηκαν μέσα στην κιβωτό από τον τρομερό κατακλυσμό, με τον οποίο ο Θεός εξόντωσε όλους τους ανθρώπους επάνω στη γη, εξαιτίας των αμαρτιών τους (Γένεση, τα κεφάλαια 6-9).
Αργότερα ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ και έτσι ξεκίνησε το σχεδιό Του για την απελευτέρωση της δημιουργίας Του από τον διάβολο και το κακό μέσα σ΄αυτήν, χρησιμοποιώντας πιστούς σ΄Αυτόν ανθρώπους, οι οποίοι Τον υπηρετούσαν από την ελεύτερη θέλησή τους και ζούσαν κατά το θέλημά Του. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι αντιπρόσωποι του Θεού επάνω στην γη. Από τον Αβραάμ και τους απογόνους του, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ προήλθε ο λαός του Ισραήλ. Ο Θεός, αφού τους ελευτέρωσε από την αιγυπτιακή σκλαβιά, τους οδήγησε στο όρος Σινά και διαμέσου του Μωυσή τους έδωσε τον γραπτό Του νόμο, τις „δέκα εντολές“, γραμμένες από το ίδιο το χέρι του Θεού επάνω σε δύο πέτρινες πλάκες. Κατ΄αυτόν τον τρόπο κατήχαν οι Ισραηλίτες τον νόμο του Θεού γραμμένο όχι μόνον μέσα στις καρδιές τους, όπως επίσης και όλοι οι άλλοι άνθρωποι, που η συνείδησή τους συμμαρτυρούσε, όπως ήδη αναφέραμε, αλλά τους δόθηκε ο νόμος του Θεού ορατά γραμμένος από το χέρι του Θεού επάνω σε δύο πέτρινες πλάκες (Δευτερ. 4, 13 / Δευτερ. 9, 10). Αυτό το γεγονός ήταν κάτι το καταπληκτικό. Οι Ισραηλίτες έζησαν στο όρος Σινά την παρουσία του Θεού (Έξοδος 19, 16-21). Τώρα θα έπρεπε να ζουν υπακούοντας στον νόμο του Θεού και εφαρμόζοντάς τον να αποτελούν το παράδειγμα για όλους τους άλλους λαούς της γης και έτσι να τους οδηγήσουν στον αληθινό Θεό. Ο λαός του Ισραήλ όμως απέτυχε επανηλειμμένα σ΄αυτήν την αποστολή του, διότι εγκατέλειπε τον Θεό και το νόμο Του και προσκυνούσε τα είδωλα. Ο θεός θέλοντας να τους παιδαγωγήσει, για να πάψουν να εγκαταλείπουν Αυτόν και το νόμο Του, τους διασκόρπισε τιμωρώντας τους στα έθνη. Έτσι αποδείχθηκε ότι η δύναμη της αμαρτίας και στον λαό του Ισραήλ ήταν δυνατότερη και από τον νόμο τον γραμμένο επάνω στις πέτρινες πλάκες (Ρωμαίους 7,22-23). Γι΄αυτό έστειλε ο θεός τον Γιό Του Ιησού Χριστό σ΄αυτόν τον κόσμο. Τον πρώτο ερχομό του Χριστού σ΄αυτήν την γη τον προείπαν ο Μωυσής (Δευτερ. 18,15), καθώς και οι προφήτες του Ισραήλ όπως ο Ησαΐας  (Ησαΐας 7,14), ο Μιχαίας (Μιχ. 5, 2-4) και άλλοι. Ο Χριστός ήρθε στον λαό του Ισραήλ, τους δίδαξε τα λόγια του Θεού και επιβεβαίωσε την θεϊκή του προέλευση με καταπληκτικά θαύματα. Οι Ισραηλίτες όμως δεν πίστεψαν ότι είναι Γιός του Θεού εκτός από λίγους. Αυτοί που είχαν την εξουσία στον καιρό του Χριστού στο Ισραήλ μαζί με τους Ρωμαίους, ως καθεστός κατοχής, Τον εφόνευσαν σταυρώνοντάς Τον. Ο Παντοδύναμος Θεός όμως Τον ανέστησε από τους νεκρούς ως καταπληκτικό σημείο, ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας του λαού Ισραήλ, του οποίου τον ερχομό προανήγγειλαν ο Μωυσής και οι προφήτες. Η Αγία Γραφή μαρτυρεί για την ανάσταση του Χριστού σε πάρα πολλά χωρία, και η ανάστασή Του είναι το κέντρο της χριστιανικής πίστης (Κορινθ. Α‘ 15, 3-4). Με τον σταυρικό θάνατο του Χριστού και την ανάστασή Του άρχισε μια νέα εποχή, η εποχή της χάρης του Θεού διά του Χριστού. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της εποχής είναι το ότι ο Παντοδύναμος Θεός εισήγαγε έναν νέο νόμο: Τον νόμο του Πνεύματος διαμέσου του Χριστού Ρωμ. 8, 1-3: „1. Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους που ανήκουν στον Ιησού Χριστό, αυτούς που δεν περπατούν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα. 2. Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, που είναι στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο τής αμαρτίας και του θανάτου. 3. Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας της σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα^.“ Αυτός ο νόμος είναι δυνατότερος από τον νόμο της αμαρτίας μέσα στον άνθρωπο. Σ΄εκείνον τον άνθρωπο, ο οποίος μετανοεί για τις αμαρτίες του και δέχεται τον Χριστό μέσα στην καρδιά του (Αποκάλ. 3,20) ως προσωπικό του σωτήρα, του δίδεται από τον Θεό αυτός ο νόμος του Πρεύματος, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα του Θεού, το οποίο διενεργεί μέσα στον άνθρωπο τον καθαρισμό από την „προπατορική αμαρτία“ καθώς και από όλες τις προσωπικές του αμαρτίες (Ιωαν. Α‘ 1,9). Αυτό το Πνεύμα του Θεού, που είναι και το Πνεύμα του Χριστού, κάνει τον μετανοημένο άνθρωπο να είναι δυνατότερος από την δύναμη της αμαρτίας που είναι μέσα στα μέλη του. Έτσι ο άνθρωπος αυτός αναγεννιέται από το Άγιο Πνεύμα σε έναν εντελώς καινούργιο άνθρωπο (Κορινθ. Β‘ 5,17).
Ο Χριστός έστειλε τους μαθητές Του για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας σε όλους τους ανθρώπους και να τους κάνουν μαθητές Του (Ματθ. 28,19). Και ο Χριστός είπε στους μαθητές Του ότι θα ερχόταν και πάλι στην γη με μεγάλη δύναμη και δόξα (Ματθ. 24,30). Με το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού από τους αποστόλους Του δημιουργήθηκαν πολλές χριστιανικές εκκλησίες σε όλον τον κόσμο. Το μέλη αυτών των εκκλησιών ήταν αναγεννημένοι Χριστιανοί, οι οποίοι είχαν αφιερώσει την ζωή τους στον Χριστό. Αυτοί είναι οι φορείς του λόγου του Θεού και κυρίως του Ευαγγελίου του Χριστού προς σωτηρία των ανθρώπων αυτού του κόσμου. Εδώ και επάνω από δύο χιλιάδες χρόνια οι αναγεννημένοι Χριστιανοί κηρύττουν το Ευαγγέλιο του Χριστού σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτοί είναι οι αντιπρόσωποι του Θεού και του Χριστού επάνω στην γη. Στην σημερινή εποχή ζούμε την μεγάλη χλιαρότητα, η οποία επικρατεί μέσα σε πολλές εκκλησίες. Οι περισσότερες από αυτές δεν αποτελούν το σώμα του Χριστού, όπως μας περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη (Εφεσ. 1,22-23), το οποίο αποτελείται από τα μέλη του (Εφεσ. 5, 30), δηλαδή από ανθρώπους, οι οποίοι με την αληθινή τους μετάνοια και την αφιέρωσή τους στον Χριστό μετάνοια και την αφιέρωσή τους στον Χριστό και την βαφτισή τους στο νερό, στο όνομα του Ιησού Χριστού ή στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Πράξεις Αποστόλων 2,38/Ματθαίου 28,19),έχουν αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα και ζούνε κατά το θέλημα του Θεού, που μας έχει δοθεί μέσα στην Αγία Γραφή. Αυτοί είναι, με τον τρόπο ζωής τους κυρίως, οι πρεσβευτές του Χριστού (Κορινθ. Β‘ 5,20) σ΄αυτόν τον κόσμο. Επειδή οι σημερινές εκκλησίες ακολουθούν ανθρώπινες ιδέες και κοσμικές διαρρυθμίσεις δεν έχουν την δύναμη να εκληρώσουν την αποστολή τους ως φορείς του λόγου του Θεού και ιδικά του Ευαγγελίου του Χριστού στον κόσμο, διότι τις έχει εγκαταλείψει το Άγιο Πνεύμα του Θεού. Γι΄αυτόν τον λόγο ζητάει ο Θεός έναν άλλον φορέα του λόγου Του προς τους ανθρώπους αυτού του κόσμου, δηλαδή έναν άλλον αντιπρόσωπό Του επάνω στην γη και αυτός είναι ο λαός του Ισραήλ. Γι΄αυτόν τον λόγο τελειώνει ο καιρός των εθνών ή ο καιρός της χάρης του Θεού επάνω στην γη, διότι ο πλήρης αριθμός των εθνικών, οι οποίοι θα πρέπει να σωθούν σύντομα θα μπει μέσα (Ρωμ. 11,25). Μετά θα ακολουθήσει η μεσσιανική εποχή. Κατ΄αυτό το χρονικό διάστημα θα είναι ο λαός του Ισραήλ ο αντιπρόσωπος του Θεού στον κόσμο. Ο λαός του Ισραήλ όμως θα πρέπει πρώτα να επιστρέψει στον Θεό, δηλαδή να επανέλθει στην λατρεία προς τον Θεό. Στην εποχή μας βρισκόμαστε λίγο πριν από αυτό τα καταπληκτικό γεγονός της ολοκληρωτικής επιστροφής του λαού Ισραήλ προς τον Θεό (Ρωμ. 11,26-29). Η μεγάλη θλίψη στην Αποκάλυψη κεφάλαιο 6 θα αρχίσει και μετά το άνοιγμα της πρώτης σφαγίδας από το Αρνίο, δηλαδή τον Χριστό, παρουσιάζεται ένας να ιππεύει επάνω σε ένα λευκό άλογο. Αυτός έχει ένα τόξο και του δόθηκε ένα στεφάνι και βγήκε νικώντας, για να νικήσει (Αποκάλ. 6,2). Εδώ αναρωτιέται κανείς, ποιός να είναι αυτό το πρόσωπο. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ στα κεφάλαια 38 και 39 του βιβλίου του μας δίνει ανάλογες πληροφορίες για ένα τέτοιο πρόσωπο. Είναι δυνατό σύντομα να πραγματοποιηθεί η επιστροφή του λαού Ισραήλ στον Ύψιστο Θεό. Αυτή την επιστροφή την διενεργεί ο Παντοδύναμος Θεός με έναν τρόπο γεμάτο από αφάνταστη δύναμη. Ο άνδρας που ιππεύει επάνω στο λευκό άλογο στην Αποκάλ. 6,2 θα πρέπει να είναι ο ηγεμόνας του Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ που αναφέρεται στον Ιεζεκιήλ 38, 2-4. Στην Αποκάλ. 6,2α διαβάζουμε: Και είδα, και να, ένα άλογο λευκό^. κι εκείνος που καθόταν επάνω σ΄αυτό είχε ένα τόξο^.... Και στον Ιεζεκ. 39, 3α είναι γραμμένο: ... Και θα εκτινάξω το τόξο σου από το αριστερό σου χέρι. Η υπόδειξη με το τόξο εδώ δείχνει ότι στην Αποκάλ. 6,2α και στον Ιεζεκ. 39,3α πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο, δηλαδή τον ηγεμόνο του Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ. Αυτόν ο Θεός τον περιστρέφει και τον κατευθύνει σάνα βάζει αγκίστρια στα σαγόνια του. Αυτός θα συγκεντρώσει όλους τους εχθρούς του Ισραήλ και κατά τις περιγραφές του Ιεζεκιήλ κεφ. 38,4-9 θα ανεβεί και θάρθει σαν ανεμοζάλη και θα σκεπάσει σαν σύννεφο την γη του Ισραήλ με τα τάγματά του και μαζί του θα είναι πολλοί λαοί. Τότε ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός, και μόνον ο Θεός, θα εξολοθρεύσει αυτόν τον φοβερό στρατό, Πρώτον: Με έναν τρομερό σεισμό (Ιεζεκιήλ 38,19-20), ο οποίος περιγράφεται και στην Αποκάλυψη 6,12-17. Δεύτερον: Οι διάφοροι πολεμιστές του μεγάλου στρατεύματος του ηγεμόνα του Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ θα φονεύουν ο ένας τον άλλον (Ιεζεκ. 38,21). Τρίτον: Ο Θεός θα τους εξολοθρεύσει με μεταδοτική αρρώστια και με αίμα, και με βροχή επάνω στον ηγεμόνα του Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ, και επάνω στα τάγματά του, κι επάνω στον πολύ λαό, που θα είναι μαζί του, βροχή κατακλυσμού, και πέτρες από χαλάζι, φωτιά και θειάφι (Ιεζεκ. 38,22). Και στον Ιεζεκ. 38,23 διαβάζουμε: „Και θα μεγαλυνθώ και θα αγιαστώ^. και θα γνωριστώ μπροστά από πολλά έθνη, και θα γνωρίσουν ότι εγώ είμαι ο Κύριος.“ Αυτές οι ενέργειες του Θεού θα γίνουν εντελώς στα φανερά, διότι και στον Ιεζεκ. 39,7β διαβάζουμε: ... και τα έθνη θα γνωρίσουν, ότι Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Άγιος μέσα στον Ισραήλ. Η επέμβαση του Θεού κατά του ηγεμόνα του Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ και των στρατευμάτων του θα είναι τόσο φοβερή, ώστε οι κάτοικοι των πόλεων του Ισραήλ θα βγούνε έξω και θα καίνε τα όπλα των εχθρών τους, τους οποίους εξολόθρευσε ο Θεός. Με αυτά θα καίνε φωτιά για επτά χρόνια και δεν θα πάρουν ξύλα από το χωράφι ούτε θα κόψουν από τους δρυμούς (Ιεζεκ. 39, 9-10). Ο Θεός θα δώσει έναν τόπο στην γη του Ισραήλ για τον Γωγ, τον ηγεμόνα του Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ, όπου θα γίνεται η ταφή των πτωμάτων τους. Ο τόπος αυτός θα είναι το φαράγγι των διαβατών, ανατολικά από την θάλασσα. Ο τόπος θα ονομαστεί: „Το φαράγγι του Αμμών-γωγ“. Και ο λαός του Ισραήλ θα τους χώνει εκεί ολόκληρο το πλήθος τους για επτά μήνες και έτσι θα καθαρίσουν την γη τους από τα πτώματα των εχθρών τους (Ιεζεκ. 39, 11-16). Εκεί θα είναι και μια πόλη με το όνομα : „Αμμωνά“. Και στον Ιεζεκ. 39, 21 διαβάζουμε: : „Και θα βάλω τη δόξα μου ανάμεσα στα έθνη, και όλα τα έθνη θα δουν την κρίση μου, που εκτέλεσα και το χέρι μου που έβαλα επάνω σ΄αυτά.“ Αυτές οι τρομερές ενέργειες του Θεού προκαλούν στους Ισραηλίτες έναν απεριόριστον θαυμασμό και την επιστροφή τους στον Θεό, διότι στον Ιεζεκ. 39,22 διαβάζουμε: „Και ο οίκος Ισραήλ θα γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός τους από την ημέρα αυτή και στο εξής“. Και ο Θεός τους δίνει το Πνεύμα Του, Ιεζεκ. 39,29: „Και δεν θα κρύψω πλέον απ΄αυτούς το πρόσωπό μου^. επειδή, ξέχυσα το πνεύμα μου επάνω στον οίκο Ισραήλ, λέει ο Κύριος ο Θεός.“, όπως τους είχε υποσχεθεί (Ιεζεκ. 37, 14).
Ο λαός του Ισραήλ αφού έζησε την τρομερή επέμβαση του Θεού και την εξόντωση των εχθρών του επάνω στα βουνά του Ισραήλ, θα στραφεί ολοκληρωτικά προς τον Θεό. Ως επακόλουθο αυτής της ολοκληρωτικής επιστροφής του προς τον Θεό θα αρχίσει να οικοδομεί το τρίτο ιερό στην Ιερουσαλήμ (Ιεζεκ. 37, 26-27). Όπως επιβεβαιώνουν διάφορες πηγές, το Ινστιτούτο του Ιερού στην Ιερουσαλήμ έχει προετοιμασμένα όλα τα σχέδια για την επανοικοδόμηση του Ιερού και την κατάρτισήν του. Δεν θα διαρκέσει πολύ και το καινούργιο ιερό θα είναι έτοιμο και οι θυσίες του λαού Ισραήλ θα αρχίσουν να λειτουργούν και πάλι. Ο ενθουσιασμός του λαού Ισραήλ θα είναι τόσο μεγάλος, ώστε 144000 νέοι Ισραηλίτες αφιερώνουν του εαυτούς τους στο θεό και στον Μεσσία Του Ιησού Χριστό και σφραγίζονται επάνω στα μέτωπά τους ως δούλοι του Θεού (Αποκάλ. 7,3 ακόλ.) για την αποστολή τους προς τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Η αποστολή τους αυτή θα είναι το να διακηρύξουν τον ερχομό του Βασιλιά του Θεού (Ψαλμ. 2, 1-12 και ιδικά το χωρίο 6), του Μεσσία στους ανθρώπους του κόσμου. Στην Αποκάλυψη 14, 1-5 βλέπει ο Βλέπων Ιωάννης, ο μαθητής του Χριστού, τον Χριστό να είναι μαζί με τους 144000 νεαρούς Ισραηλίτες επάνω στο βουνό της Σιών στην Ιερουσαλήμ, οι οποίοι είχαν αφιερώσει αποκλειστικά την ζωή τους στον Χριστό. Αυτοί είναι εκείνοι που δεν μολύνθηκαν με γυναίκες, δηλαδή δεν παντρεύτηκαν, διότι ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι στην αποστολή τους, δηλαδή στο να διακηρύττουν στους ανθρώπους τον ερχομό του Χριστού επάνω στην γη. Κατ΄αυτόν τον τρόπο αποκτάει ο Θεός τον καινούργιο Του αντιπρόσωπο, δηλαδή τον λαό του Ισραήλ της Παλαιάς Διαθήκης και ιδικά τους 144000 νεαρούς Ισραηλίτες. Γι΄αυτόν τον λόγο οι αναγεννημένοι Χριστιανοί από τα έθνη εκπληρώνουν την αποστολή τους ως αντιπρόσωποι του Θεού επάνω στη γη. Η αποστολή τους είναι το να κηρύττουν τον Χριστό ως τον σωτήρα των ανθρώπων και να τους καλούν να μετανοήσουν για τις αμαρτιές τους και να δεχθούν τον Χριστό στις καρδιές τους (Αποκάλ. 3,20), ως προσωπικό τους σωτήρα, για να μην ριχτούν μέσα στην κόλαση αιώνια μετά τον φυσικό τους θάνατο. Στην εποχή μας σήμερα βρισκόμαστε ακόμα στον καιρό των εθνών ή της χάρης του Θεού επάνω στην γη. Όμως με την επιστροφή του λαού Ισραήλ στον Θεό και το σφράγισμα των 144000 νέων Ισραηλιτών έρχεται στο τέλος της αυτή η περίοδος της χάρης του Θεού στον κόσμο και αρχίζει μια νέα περίοδος επάνω στην γη, η ονομαζόμενη „Μεσσιανική περίοδος“. Γι΄αυτό πρωτού ξεσπάσουν επάνω στους ασεβείς ανθρώπους στην γη οι φοβερές πληγές του Θεού, ο Χριστός θα παραλάβει τους αναγεννημένους Χριστιανούς των εθνών από την γη στο ουρανό, κοντά Του. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό ως το γεγονός της „εφαρπαγής“ των αναγεννημένων Χριστιανών. Ανάλογες περιγραφές διαβάζουμε στο κατά Λουκά-Ευαγγέλιο 17, 34-36: „34. Σας λέω: Κατά τη νύχτα εκείνη θα υπάρχουν δύο επάνω σ΄ένα κρεβάτι^. ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται. 35. Δύο γυναίκες θα αλέθουν μαζί^. η μία παραλαμβάνεται, και η άλλη αφήνεται. 36. Δύο θα βρίσκονται στο χωράφι^. ο ένας παραλαμβάνεται, και ο άλλος αφήνεται.“,καθώς και στην Κορινθ. Α΄15,52, όπως και σε άλλα χωρία της Αγίας Γραφής. Ο Βλέπων Ιωάννης βλέπει αυτό το πλήθος των αναγεννημένων Χριστιανών από όλα τα έθνη στον ουρανό μπροστά στον θρόνο του Θεού και περιγράφει αυτό το μοναδικό γεγονός στην Αποκάλ. 7, 9-17. Γι΄αυτό αγαπητή αναγνώστρια και αγαπητέ αναγνώστη αυτών των γραφομμένων, σου συνιστώ από όλη μου την καρδιά, εάν ακόμα δεν είσαι ένας αναγεννημένος Χριστιανός, μετανόησε όσο το δυνατό πιό γρήγορα, ομολογώντας τις αμαρτίες σου στον Θεό με προσευχή και παρακάλεσέ Τον να σου τις συγχωρήσει. Παρακάλεσε τον Χριστό, ο οποίος θυσιάστηκε επάνω στον σταυρό και γιά τις δικές σου αμαρτίες και αναστήθηκε, να έρθει μέσα στην καρδία σου (Αποκάλ. 3,20). (Διάβασε την „Διδασκαλία της Αγίας Γραφής σχετικά με την μετάνοια“ στην ιστοσελίδα www.eonia-ssotiria-christos.ch). Κατ΄αυτόν τον τρόπο θα είσαι και Συ μαζί με όλους τους αναγεννημένους Χριστιανούς, δηλαδή μαζί με όλους αυτούς που ανήκουν στον Χριστό, όταν θα τους παραλάβει στον ουρανό, κοντά Του. Και τώρα είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού στην γη ο μετανοημένος λαός του Ισραήλ και κυρίως οι 144000 νεαροί Ισραηλίτες. Αυτοί είναι άφοβοι και μεγάλοι ιεροκήρυκες, οι οποίοι κηρύττουν τον λόγο του Θεού στους ανθρώπους της γης και διακηρύττουν με θάρρος τον ερχομό του Χριστού, του Βασιλιά του Ισραήλ και ολοκλήρου του κόσμου. Όμως σ΄αυτήν την χρονική περίοδο κυριαρχεί στον κόσμο ένας άλλος ηγεμόνας, ο Αντίχριστος (το θηρίο, Αποκάλ. 13, 1-2 / Δανιήλ 7, 8.20). Αλλά οι 144000 κήρυκες του Θεού διακηρύττουν ως Κυρίαρχο του κόσμου τον Χριστό, τον Βασιλιά του Θεού, ο οποίος θα έρθει, τον αντίπαλο του Αντιχρίστου. Γι΄αυτό θα καταδιώκονται με τρομερή σφοδρότητα από τον Αντίχριστο και τους οπαδούς του, θα ρίχνονται στις φυλακές και θα θανατώνονται. Στην Αποκάλ. 13, 7 διαβάζουμε: „Και του δόθηκε να κάνει πόλεμο με τους αγίους, και να τους νικήσει^. και του δόθηκε εξουσία επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος.“ Εδώ με την έκφραση: ... „να κάνει πόλεμο με τους αγίους και να τους νικήσει“ ενοεί τον λαό του Ισραήλ και κυρίως τους 144000 Ισραηλίτες. Επίσης το ίδιο διαβάζουμε και στον Δανιήλ 7,21: „Θωρούσα, και το κέρας εκείνο έκανε πόλεμο με τους αγίους, και υπερίσχυε εναντίον τους^.“. Σ΄αυτην την χρονική περίοδο της ονομαζομένης „Μεγάλης θλίψης“ συμβαίνουν φοβερές καταστροφές επάνω στους ανθρώπους αυτής της γης, εξαιτίας της απιστίας τους προς τον Θεό και της άσεβης συμπεριφοράς τους. Αυτές οι καταστροφές έρχονται επάνω στην ανθρωπότητα σε τρεις διαφορετικές ομάδες καταστροφών: Οι επτά πληγές των σφαγίδων (Αποκάλ. 6,1 ακόλ.). Οι πληγές των επτά Αγγέλων με τις επτά σάλπιγγες (Αποκάλ. 8,6 ακόλ.). Παρά τις μεγάλες καταστροφές επάνω στους ανθρώπους της γης, που βρίσκουν χώρα με το κατά σειρά σάλπισμα των έξη αγγέλων, οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν θανατώθηκαν σ΄αυτές τις καταστροφές, δεν μετανόησαν από τα έργα των χεριών τους, ώστε να μην προσκυνούν τα δαιμόνια, και τα είδωλα τα χρυσά και τα ασημένια και τα χάλκινα και τα πέτρινα και τα ξύλινα... και δεν μετανόησαν από τους φόνους τους, ούτε από τις φαρμακίες τους, ούτε από την πορνεία τους, ούτε από τις κλοπές τους (Αποκάλ. 9,20-21). Η Τρίτη ομάδα πληγών, που ακολουθεί, είναι οι φοβερές πληγές των φιαλών (Αποκάλ. 15,7-8 και Αποκάλ. 16,2 ακόλ.). Και εδώ παρά τις τρομερές πληγές των φιαλών οι άνθρωποι αντί να μετανοήσουν βλασφήμησαν το όνομα του Θεού, ο Οποίος είχε εξουσία επάνω σ΄αυτές τις πληγές, και δεν μετανόησαν, ώστε να δώσουν δόξα στον Θεό (Αποκάλ. 16,9). Όταν ο έκτος άγγελος ξέχυσε την φιάλη του επάνω στον μεγάλο ποταμό, τον Ευφράτη, ξεράθηκε το νερό του, για να ετοιμαστεί ο δρόμος των Βασιλιάδων από ανατολάς του ηλίου (Αποκάλ. 16,12). Και μετά από αυτά συνέβει κάτι το εντελώς ιδιόμορφο: Τρία ακάθαρτα πνεύματα έβγαιναν από το στόμα του δράκοντα, δηλαδή του διαβόλου, από το στόμα του θηρίου (του Αντιχρίστου) και από το στόμα του ψευδοπροφήτη. Αυτά είναι πνεύματα δαιμόνων, που εκτελούν σημεία, πηγαίνουν στους Βασιλιάδες της γης για να τους συγκεντρώσουν στον πόλεμο εκείνης της μεγάλης ημέρας του Θεού του Παντοκράτορα (Αποκάλ. 16,13-14 και το χωρίο 16). Και τους συγκέντρωσαν στο τόπο, που στα εβραϊκά ονομάζεται „Αρμαγεδδώνας“. Και εδώ αρχίζει ο φοβερός τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Αυτός είναι ένας πυρηνικός πόλεμος. Εδώ πολεμούν οι ισχυροί αυτού του κόσμου και χρησιμοποιούν ο ένας εναντίον του άλλου όλα τα τρομερά όπλα, που έχουν στην διάθεσή τους. Πρόκειται κυρίως για πυρηνικά όπλα με τρομερά καταστροφικές ενέργειες. Ανάλογη περιγραφή διαβάζουμε στο βιβλίο του προφήτη Ζαχαρία κεφάλ. 14,12: „Κι αυτή θα είναι η πληγή, με την οποία ο Κύριος θα πληγώσει όλους τους λαούς, που εκστράτευσαν ενάντια στην Ιερουσαλήμ^. η σάρκα τους θα λιώνει, καθώς θα στέκονται επάνω στα πόδια τους, και τα μάτια τους θα  διαλυθούν μέσα στις τρύπες τους, και η γλώσσα τους θα διαλυθεί μέσα στο στόμα τους.“ Ο Χριστός μιλάει επίσης γι΄αυτές τις πολεμικές αναμετρήσεις στον Αρμαγεδδώνα και στις πόλεις του Ισραήλ και προειδοποιεί, όπως διαβάζουμε στο κατά Ματθαίο-Ευαγγέλιο 24, 15-18:  „15. Όταν, λοιπόν, δείτε το βδέλυγμα της ερήμωσης, για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται στον άγιο τόπο, (εκείνος που διαβάζει, ας καταλαβαίνει). 16. Τότε, αυτοί που βρίσκονται στην Ιουδαία ας φεύγουν προς τα βουνά^. 17. όποιος βρεθεί επάνω στην ταράτσα, ας μη κατέβει να πάρει κάτι από το σπίτι του^. 18. κι όποιος βρεθεί στο χωράφι, ας μη γυρίσει πίσω στο σπίτι για να πάρει τα ιμάτιά του.“ Και στο κατά Ματθαίο 24,22 διαβάζουμε:  „Κι αν δεν συντομεύονταν οι ημέρες εκείνες, δεν θα σωζόταν καμιά σάρκα^. εξαιτίας, όμως, των εκλεκτών, θα συντομευτούν εκείνες οι ημέρες.“ Ο Ύψιστος Θεός φέρνει στο τέλος της την „Μεγάλη θλίψη“, που οδήγησε στον πυρηνικό πόλεμο και στα φοβερά γεγονότα του Αρμαγεδδώνα στέλνοντας τον Κύριο Ιησού Χριστό στην γη με μεγάλη δύναμη και δόξα, ως τον Βασιλιά της ειρήνης. Ο επανερχομός του Χριστού σ΄αυτήν την γη περιγράφεται σε διάφορα χωρία της Αγίας Γραφής, όπως: στον Δανιήλ 7, 13-14, στο κατά Μάρκο-Ευαγγέλιο 13, 26, στο κατά Ματθαίο 16, 27 και 24, 30, στις Πράξεις των Αποστ. 1, 11, στους Θεσσαλ. Β΄1,7 και χωρίο 10, στη Αποκάλυψη 1,7 και 19, 11-16, καθώς και σε άλλα χωρία της Αγίας Γραφής. Στην Αποκάλυψη 19, 11-13 και στο χωρίο 16 διαβάζουμε τα εξής: „11. Και είδα τον ουρανό ανοιγμένον, και να, ένα λευκό άλογο, κι αυτός που καθόταν επάνω σ΄αυτό ονομαζόταν Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη. 12. Και τα μάτια του ήσαν σαν φλόγα φωτιάς, κι επάνω στο κεφάλι του ήσαν πολλά διαδήματα^. και είχε ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν το γνωρίζει παρά μονάχα αυτός. 13. Και ήταν ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα^. και το όνομά του αποκαλείται, Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.....16. Κι επάνω στο ιμάτιο κι επάνω στον μηρό του έχει γραμμένο το όνομα, ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ.“ Οι ισχυροί αυτού του κόσμου διεξάγουν πόλεμο μεταξύ τους με απερίγραπτα μεγάλη σφοδρότητα, όταν όμως εμφανίζεται ο Χριστός στον ουρανό επάνω σε λευκό άλογο και τα στρατεύματά Του να Τον ακολουθούν επάνω σε λευκά άλογα (Αποκάλ. 19, 14 ακόλ.), τότε το θηρίο (ο Αντίχριστος) και οι Βασιλιάδες της γης σταματούν να πολεμούν μεταξύ τους και στρέφονται για να κάνουν πόλεμο κατά του Χριστού και των στατευμάτων Του, δηλαδή κατά του κοινού τους εχθρού (Αποκάλ. 19, 19 / Ψαλμός 2,2 ακόλ.). Ο Χριστός όμως τους αντιμετωπίζει όλους αυτούς με χαρακτηριστική γρηγοράδα. Διότι διαβάζουμε στην Αποκάλ. 19, 20-21: „Και το θηρίο πιάστηκε, και μαζί μ΄αυτό ο ψευδοπροφήτης, ο οποίος έκανε τα σημεία μπροστά του, με τα οποία πλάνησε αυτούς που πήραν το χάραγμα του θηρίου, κι αυτούς που προσκυνούσαν την εικόνα του^. και οι δύο ρίχτηκαν ζωντανοί στη λίμνη τής φωτιάς, που καίει με το θειάφι. 21. Και οι υπόλοιποι φονεύθηκαν με τη ρομφαία τού καθήμενου επάνω στο άλογο, η οποία έβγαινε από το στόμα του^. και όλα τα όρνεα χόρτασαν από τις σάρκες τους.“ Εδώ γίνεται φανερή η απεριόριστη θεϊκή δύναμη, την οποία κατέχει ο Χριστός. Εναντίον Του δεν είναι δυνατόν να αντισταθεί απολύτως κανένας. Εδώ στέκονται οι δυνατοί αυτού του κόσμου με τα στρατεύματά τους δηλαδή οι θνητοί, ενάντια στις θεϊκες δυνάμεις του Κυρίου Ιησού Χριστού και των ουρανίων στρατευμάτων Του, δηλαδή των αθανάτων. Γι΄αυτό δεν είναι δυνατόν οι θνητοί ούτε κατά το ελάχιστο να αντισταθούν απέναντι στην αιώνια και ακατάβλητη δύναμη των αθανάτων, δηλαδή του Χριστού και των στρατευμάτων Του.
Στην συνέχεια περιγράφει ο Βλέπων Ιωάννης στην Αποκάλ. 20, 1 ακόλ. ότι ένας άγγελος έπιασε τον δράκοντα, το αρχαίο φίδι, δηλαδή τον διάβολο ή σατανά και τον έδεσε με μια μεγάλη αλυσίδα για 1000 χρόνια και τον έριξε στην άβυσσο και τον έκλεισε, και σφράγισε από πάνω του για να μην πλανήσει πλέον τα έθνη μέχρις ότου συμπληρωθούν τα 1000 χρόνια.
Επιτέλους απαλλάσσεται η δημιουργία του Θεού από τον πονηρό σατανά και από το κακό που προκαλούσε μέσα σ΄αυτήν. Στην συνέχεια θα επιφέρει ο Χριστός την ειρήνη και την τάξη επάνω στην γη. Κατά την Αποκάλ. 20,4 αναστήθηκαν όλοι οι Ισραηλίτες και κυρίως εκείνοι από τους 144000, οι οποίοι αποκεφαλίστηκαν εξαιτίας της μαρτυρίας τους για τον Χριστό και του λόγου του Θεού και δεν προσκύνησαν το θηρίο, ούτε την εικόνα του κατά την διάρκεια της εξουσίας του επάνω στην γη. Αυτοί βασίλεψαν μαζί με τον Χριστό κατά τα 1000 χρόνια της Βασιλείας Του επάνω στην γη. Κατά το Ευαγγέλιο του Ματθαίου 25, 31 ακόλ. ο Χριστός θα κρίνει όλα τα έθνη, τα οποία θα συγκεντρωθούν μπροστά στον θρόνο Του. Θα χωρίσει τους ανθρώπους, οι οποίοι επέζησαν από τις καταστροφές της μεγάλης θλίψης, σε πρόβατα στα δεξιά Του και σε ερίφια στα αριστερά Του, όπως ο ποιμένας χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Τα πρόβατα στα δεξιά του Χριστού είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που βοήθησαν τους αδελφούς του Χριστού, δηλαδή τους 144000 Ισραηλίτες, όταν καταδιώκονταν από τον Αντίχριστο και τους οπαδούς του κατά την διάρκεια της μεγάλης θλίψης και την εποχή της εξουσίας του Αντιχρίστου επάνω στην γή. Αυτούς τους ανθρώπους τους δέχεται ο Χριστός στην χιλιετή βασιλεία Του επάνω στην γη. Τα ερίφια στα αριστερά του Χριστού είναι εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι προσκύνησαν την εικόνα του Αντιχρίστου και πήραν το χάραγμά του επάνω στο μέτωπό τους ή στο χέρι τους και κατεδίωξαν τους 144000 Ισραηλίτες. Στον Ματθ. 25,41 διαβάζουμε: Τότε θα πει και σ΄εκείνους που είναι από τα αριστερά Του: Πηγαίνετε από μένα οι καταραμένοι στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του. Κατ΄αυτόν τον τρόπο καθαρίζει ο Χριστός την γη από τους πονηρούς και κακούς ανθρώπους. Επιτέλους επικρατεί επάνω στην γη η τόσο πολυπόθητη ειρήνη, διότι ο Άρχοντας της ειρήνης, ο Κύριος Ιησούς Χριστός (Ησαϊας 9, 6-7) κυβερνάει επάνω στην γη για 1000 χρόνια. Κατ΄αυτήν την χρονική περίοδο ανανεώνει ο Βασιλιάς Χριστός την γη καθαρίζοντάς την από όλες τις ακαθαρσίες, τις οποίες προκάλεσαν οι άνθρωποι σ΄αυτήν. Στο κεφάλαιο 47 του βιβλίου του προφήτη Ιεζεκιήλ περιγράφεται το πως γίνεται η εξουδετέρωση των ακαθαρσιών στις θάλασσες. Στα χωρία 8 και 9 του Ιεζεκιήλ στο κεφάλαιο 47 διαβάζουμε: „8. Και μου είπε: Αυτά τα νερά βγαίνουν προς την ανατολική γη, και κατεβαίνουν προς την πεδινή, και μπαίνουν μέσα στη θάλασσα^. και όταν εκχυθούν στη θάλασσα, τα νερά της θα γιατρευτούν. 9. Και κάθε έμψυχο που έρπει, σε όσα μέρη έρθουν αυτοί οι ποταμοί, θα ζει^.  και θα υπάρχει εκεί ένα υπερβολικά μεγάλο πλήθος από ψάρια, δεδομένου ότι, τα νερά αυτά έρχονται εκεί^. επειδή, θα γιατρευτούν^. και όπου έρχεται ο ποταμός όλα θα ζουν“.
Η χιλιετής βασιλεία του Χριστού επάνω στην γη είναι το πρώτο στάδιο της καινούργιας παγκόσμιας τάξης στη γη, την οποία θα προεισάγει ο Ύψιστος Θεός με τον Μεσσία Του και Βασιλιά Ιησού Χριστό. Όπως το αναφέραμε, ο Παντοδύναμος Θεός επιδιώκει στις ενέργειές Του δύο σκοπούς: Πρώτον, θέλει να εξαλείψει από την δημιουργία Του τον πονηρό σατανά καθώς και κάθε κακό. Δεύτερον, επιδιώκει να σώσει όσο το δυνατό περισσότερους και εάν είναι δυνατό όλους τους ανθρώπους (Τιμόθ. Α΄2,4), εάν ο καθ΄ένας από την ελεύθερη θέλησή του αναγνωρίσει τις αμαρτίες του, ζητήσει συγχώρηση από τον Θεό και παρακαλέσει τον Χριστό να έρθει με το Άγιό Του Πνεύμα και να κατοικήσει μέσα στην καρδιά του (Αποκάλ. 3,20).
Η κυριαρχία του Χριστού ως Βασιλιάς επάνω στην γη, ο οποίος κυβερνάει από την Ιερουσαλήμ ολόκληρο τον κοσμό, διαρκεί χίλια χρόνια. Ένα μέρος του πληθυσμού της γης κατ΄αυτήν την χρονική περίοδο δεν είναι αναγεννημένοι άνθρωποι με αθάνατα σώματα, αλλά έχουν ακόμα θνητά σώματα. Αυτοί πληθαίνουν και πεθαίνουν τον φυσικό θάνατο.Είναι τα πρόβατα στα δεξιά του Βασιλιά Ιησού Χριστού κατά την κρίση των εθνών (Ματθ. 25,32 ακόλ.). Αυτούς τους δέχτηκε ο Χριστός στην χιλιετή βασιλεία Του, διότι βοήθησαν τους 144000 Ισραηλίτες, όταν αυτοί καταδιώκονταν από τον Αντίχριστο και τους οπαδούς του. Αυτοί οι άνθρωποι απέκτησαν απογόνους και οι απόγονοί τους επίσης απογόνους. Έτσι πολλαπλασιάστηκαν κατά την διάρκεια πολλών γενεών επί χίλια χρόνια. Οι τελευταίες γενεές ζούσαν σε απόλυτη ειρήνη κάτω από την εξουσία του Βασιλιά Ιησού Χριστού και δεν γνώριζαν ακριβώς όσα συνέβησαν επάνω στην γη πριν από περίπου χίλια χρόνια. Αυτοί ήταν θνητοί, όπως εμείς σήμερα, και γι΄αυτό είχαν μέσα τους το δηλητήριο της  „προπατορικής αμαρτίας“ των πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας. Γι΄αυτό άρχισαν να αντιδρούν κατά του Βασιλιά Ιησού Χριστού στη Ιερουσαλήμ, να μην τον υπακούνε και να μην Τον προσκυνούν, αλλά άρχισαν να αποστατούν εναντίον Του. Ανάλογες περιγραφές διαβάζουμε στο βιβλίο του προφήτη Ζαχαρία 14, 16-19. Στο χωρίο 17 διαβάζουμε: „Και όσοι από τις οικογένειες της γης δεν ανέβουν στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσουν τον Βασιλιά, τον Κύριο των δυνάμεων, σ΄αυτούς δεν θα υπάρχει βροχή“. Και εδώ ο Παντοδύναμος Θεός πέρνει μια πάνσοφη απόφαση: Αφήνει και πάλι ελεύτερο τον διάβολο. Ο  σατανάς δεν μπορεί κάτι άλλο παρά να αποπλανάει τους ανθρώπους και να τους κάνει να στρέφονται κατά του Θεού και του Βασιλιά Του Ιησού Χριστού. Ο σατανάς αποπλανάει τα έθνη και αποστατούν εναντίον του Χριστού. Αυτοί είναι ένα μεγάλο πλήθος, σαν την άμμο της θάλασσας. Ο σατανάς ή διάβολος τους συγκεντρώνει σε πόλεμο κατά της Ιερουσαλήμ. Και περικύκλωσαν το στρατόπεδο των αγίων και την αγαπημένη πόλη, την Ιερουσαλήμ. της σχετικές περιγραφές τις διαβάζουμε στην Αποκάλ. 20, 7-10: „7. Και όταν συμπληρωθούν τα 1000 χρόνια, ο σατανάς θα λυθεί από τη φυλακή του. 8. Και θα βγει για να πλανήσει τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες τής γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, για να τους συγκεντρώσει σε πόλεμο, των οποίων ο αριθμός τους είναι σαν την άμμο τής θάλασσας. 9. Κι ανέβηκαν επάνω στο πλάτος τής γης, και περικύκλωσαν το στρατόπεδο των αγίων, και την αγαπημένη πόλη^. και κατέβηκε φωτιά από τον Θεό από τον ουρανό, και τους κατέφαγε. 10. Και ο διάβολος, που τους πλανούσε, ρίχτηκε στη λίμνη με τη φωτιά και το θειάφι, όπου είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης^. και θα βασανίζονται ημέρα και νύχτα, στους αιώνες των  αιώνων.“ Αφού κατέβηκε φωτιά από τον Θεό από τον ουρανό και κατέφαγε τα στρατεύματα του διαβόλου και ο ίδιος, που τους πλανούσε ρίχτηκε στη λίμνη με την φωτιά και το θειάφι, όπου ήταν το θηρίο (ο Αντίχριστος) και ο ψευδοπροφήτης, εκπληρώνει ο Παντοδύναμος Θεός την πρόθεση που είχε από την αρχή να ελευτερώσει την δημιουργία Του από τον πονηρό σατανά, καθώς και από κάθε τι κακό που είχε προκαλέσει στην δημιουργία του Θεού.
Μετά από αυτά βλέπει ο Βλέπων Ιωάννης έναν μεγάλο λευκό θρόνο και Αυτόν που κάθεται επάνω σ΄αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η παλιά γη και ο παλιός ουρανός και μπροστά στον λευκό θρόνο του Θεού βλέπει να βρίσκει χώρα η τελική κρίση. Ο Ιωάννης περιγράφει  την τελική κρίση στην Αποκάλ. 20, 11-15.
Μετά την τελική κρίση εμφανίζεται μπροστά στα μάτια του Ιωάννη ένας καινούργιος ουρανός και μια καινούργια γη (Αποκάλ. 21,1). Εκεί θα κατοικούν εκείνοι οι άνθρωποι, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα μέσα στο βιβλίο της ζωής και οι οποίοι θα κατοικούν αιώνια σ΄αυτήν την καινούργια δημιουργία, δηλαδή στην Βασιλεία του Θεού (Αποκάλ. 21, 3-4).
Αυτή είναι η τελική παγκόσμια τάξη του Παντοδυνάμου Θεού και του Μεσσία Του και Βασιλιά Ιησού Χριστού.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο εκπληρώνει ολοκληρωτικά ο Ύψιστος Θεός την υπόσχεσή Του στην Αποκάλυψη 21,5: „Και Αυτός που κάθεται επάνω στον θρόνο είπε: Να, κάνω καινούργια τα πάντα. Και μου λέει: Γράψε^. επειδή, αυτά τα λόγια είναι αληθινά και πιστά“.

Περίληψη

Α)      Η χιλιετής Βασιλεία του Χριστού επάνω στην γη.

Β)      Ο καινούργιος ουρανός και η καινούργια γη.