Η διδασκαλία στην Βίβλο για την ψυχή

Η διδασκαλία στην Αγία Γραφή σχετικά με την αθάνατη και πολύτιμη ψυχή του ανθρώπου.

Η ψυχή του ανθρώπου αποτελεί ένα θέμα το οποίο αναφέρεται πολύ συχνά μέσα στην Αγία Γραφή. Περισσότερο από 500 φορές αναφέρεται η λέξη „ψυχή“ ή „ψυχές“ μέσα στην Αγία Γραφή (Βιβλικό ταμείο της Αγίας Γραφής Έλμπερφέλντερ).
Η ψυχή είναι ένα από τα σπουδαιότερα μέρη του ανθρώπου. Στην Βίβλο συμβαίνει να χρησιμοποιείται η ορολογία „ψυχή“ στην θέση της ορολογίας „άνθρωπος“ (Γένεση 46,27: „Και οι γιοί του Ιωσήφ, που γεννήθηκαν σ΄Αυτόν στην Αίγυπτο, ήσαν δύο ψυχές. όλες οι ψυχές της οικογένειας του Ιακώβ, που μπήκαν στην Αίγυπτο, ήσαν 70“ / Έξοδος 1,5 / Δευτερον. 10,22). Γι΄αυτόν τον λόγο η ψυχή συμβολίζει την φυσική προσωπικότητα και την ταυτότητα του ανθρώπου.
Εδώ θα πρέπει να καταπιαστούμε με την ερώτηση του πως δημιουργήθηκε η ψυχή. Στην Γένεση Κεφ. 2, και χωρίο 7 διαβάζουμε τα ακόλουθα: „Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης. και εμφύσησε στους μυκτήρες του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει.“ Εδώ βλέπουμε το πως δημιουργήθηκε η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου. Ο Παντοδύναμος Θεός εμφύσησε στην μύτη του ανθρώπου πνοή ζωής. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το σώμα του ανθρώπου, το οποίο έκανε ο Θεός από το χώμα της γής, ακίνητο χωρίς ζωή. Και μετά συνέβει κάτι το καταπληκτικό: Από το νεκρό σώμα του ανθρώπου διαμέσου της πνοής ζωής του Θεού δημιουργείται ένας άνθρωπος γεμάτος από ζωή. Και αυτόν τον ονομάζει η Αγία Γραφή „ψυχή που ζει“. Γι΄αυτό μπορούμε να πούμε, ότι η αθάνατη ψυχή εδώ εκφράζει την ζωή του ανθρώπου, την οποία ο Παντοδύναμος Θεός έδωσε στον άνθρωπο.
Όταν ο Θεός εμφύσησε στους μυκτήρες του ανθρώπου „πνοή ζωής“ έδωσε στον άνθρωπο και το άϋλο πνεύμα του. Διότι κατά την Αγία Γραφή ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα, ψυχή και πνεύμα (Θεσσαλον. Α, 5,23). Ο Θεός έδωσε επίσης στον άνθρωπο διαμέσου της „πνοής ζωής“ Του και το Άγιό του Πνεύμα. Έτσι διαπιστώνουμε ότι η „πνοή ζωής“ του Υψίστου Θεού την οποία έδωσε στον άνθρωπο αποτελείτο από τρία άϋλα και αθάνατα μέρη, την ψυχή, το πνεύμα του ανθρώπου και το Πνεύμα του Θεού. Γι΄αυτό οι πρώτοι άνθρωποι ήταν ψυχές γεμάτες από ζωή, δηλαδή ήταν αθάνατοι. Επομένως ο Αδάμ ήταν πνευματικός άνθρωπος διότι είχε το Πνεύμα του Θεού διαμέσου του οποίου είχε επαφή από προσώπου εις πρόσωπο με τον Ύψιστο Θεό (Γένεση 2, 19-20α: „Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε από την γη όλα τα ζώα του αγρού, και όλα τα πουλιά του ουρανού, και τα έφερε προς τον Αδάμ, για να δει πως θα τα ονομάσει. και ότι όνομα θα έδινε ο Αδάμ σε κάθε έμψυχο, αυτό και να είναι το όνομα του. Και ο Αδάμ έδωσε ονόματα σε όλα τα κτήνη, και σε όλα τα πουλιά του ουρανού και όλα τα ζώα του χωραφιού.). Αυτή η απ΄ευθείας κοινωνία των πρωτοπλάστων ανθρώπων με τον Θεό ήταν το αποτέλεσμα του ότι το Πνεύμα του Θεού κατοικούσε μέσα τους και κατηύθηνε το δικό τους πνεύμα. Οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι, λοιπόν, ο Αδάμ και η Εύα, ήταν πνευματικοί άνθρωποι, δηλαδή αποτελούνταν από σώμα, ψυχή και πνεύμα και είχαν επίσης το Πνεύμα του Θεού, το οποίου έκανε δυνατή την απ΄ευθείας επικοινωνία τους με τον Ύψιστο Θεό από προσώπου εις πρόσωπο. Και κατ΄αυτόν τον τρόπο είχαν οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι αιώνια ζωή. Η αθανασία τους ήταν μια μόνιμη κατάσταση που ο Παντοδύναμος Θεός σκέφτηκε γι΄αυτούς. Το Πνεύμα του Θεού, το οποίο ενεργούσε μέσα τους και κατηύθηνε το πνεύμα τους, την ψυχή τους και το σώμα τους, τους έκανε πρόθυμους να ενεργούν κατά το θέλημα του Θεού. Γι΄αυτόν τον λόγο οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι με προθυμία και χαρά έδιναν την τιμή και την δόξα στον θαυμάσιο δημιουργό τους Ύψιστο Θεό και ζούσα σε απόλυτη αρμονία μαζί Του μέσα στον παράδεισο. Αυτός ήταν ο προορισμός για τους άνθρωπους από τον Ύψιστο Θεό, να ζούνε σε στενή επαφή μαζί Του και να έχουν αιώνια ζωή.
Η στενή επικοινωνία των πρωτοπλάστων ανθρώπων με τον Θεό και η αθανασία τους καταστράφηκαν λόγω της ονομαζομένης „προπατορικής αμαρτίας“ τους (Γένεση 3,1-7). Αυτή η πρώτη αμαρτία των πρωτοπλάστων ανθρώπων απέναντι του Υψίστου Θεού εξουδετέρωσε ολόκληρη την αρμονία, η οποία υπήρχε μέσα στον παράδεισο. Και προκάλεσε τρομερές αρνητικές αλλαγές όχι μόνον στην δημιουργία του Θεού (Ρωμ. 8,22), η οποία περιήλθε κάτω από την επίδραση του διαβόλου και του κακού (Α. Ιωάν. 5,19), αλλά και στο εσωτερικό των ανθρώπων. Όπως ήδη αναφέραμε αποτελείτο η εσωτερική σύνθεση των πρωτοπλάστων ανθρώπων πριν από την „προπατορική τους αμαρτία“ από το Πνεύμα του Θεού, από το πνεύμα του ανθρώπου και από την ψυχή του. Με αυτήν την εσωτερική τους σύνθεση ήταν οι άνθρωποι πνευματικοί, δηλαδή είχαν απ΄ευθείας επαφή και επικοινωνία με τον Ύψιστο Θεό (Γένεση 2,19-20) και είχαν επίσης αιώνια ζωή. Μετά την εκτέλεση της „προπατορικής αμαρτίας“ από τους πρωτόπλαστους ανθρώπους μεταβλήθηκε ριζικά η εσωτερική τους κατάσταση. Τους εγκατέλειψε το Πνεύμα του Θεού και έτσι πέθαναν πνευματικά, όπως τους είχε προειδοποιήσει ο Θεός (Γένεση 2,17). Το ανθρώπινο πνεύμα αναδιπλώθηκε κατά κάποιον τρόμο εσωτερικά και έγινε εντελώς παθητικό διότι σκοτίστηκε, με μια ασθενή και εύκολα επιρεαζόμενη συνείδηση, διότι έπαψε να είναι κάτω από την καθοδήγηση του Πνεύματος του Θεού. Η ψυχή του ανθρώπου, η οποία αποτελείται από την λογική, τα συναισθήματα και την θέλησή του, ανέπτυξε μεγάλη δρατηριότητα και ανέλαβε κυρίως με βάση την λογική της την καθοδήγησή του σε ολόκληρη την ύπαρξή του. Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε: Ο άνθρωπος έγινε ψυχικός (Κορινθ. Α 2,14) ή σαρκικός (Κορινθ. Α 3,3). Γι΄αυτό έχασε ο άνθρωπος την απευθείας επαφή του προς τον Θεό και πεθαίνει τον φυσικό θάνατο. Έγινε αυτόνομος, δηλαδή αποφασίζει κατά την δική του θέληση και αγνωεί τον Ύψιστο Θεό. Σ΄αυτήν την κατάσταση έγιναν οι άνθρωποι τόσο διεφθαρμένοι, „ώστε ο Κύριος μεταμελήθηκε (μετανόησε) διότι δημιούργησε τον άνθρωπο επάνω στην γη. και λυπήθηκε στην καρδιά του.“ (Γένεση 6,6). Γι΄αυτόν τον λόγο κατέστρεψε ο Θεός με τον κατακλυσμό στον καιρό του Νώε ολόκληρη την ανθρωπότητα καθώς και κάθε τι ζωντανό επάνω στην γη (Γένεση Κεφάλαιο 7). Η ψυχή του ανθρώπου από τον καιρό της εκτέλεσης της „προπατορικής αμαρτίας“ καθορίζει την ύπαρξη των ανθρώπων μακριά από τον Ύψιστο Θεό πάντοτε μέχρι σήμερα και κυρίως με την λογική ή την διάνοιά της. Εδώ η κατάσταση της ανθρωπότητας στην εποχή μας είναι η μεγάλη απόδειξη. Οι άνθρωποι, οι οποίοι κυβερνούν τα διάφορα κράτη σπουδάζουν σε πανεπιστήμια και ανώτερες σχολές και η ύπαρξη του Παντοδυνάμου Θεού και του Λόγου Του μέσα στην Αγία Γραφή δε έχουν καμία επίδραση στις αποφάσεις τους. Είναι κατά την Αγία Γραφή άνθρωποι ψυχικοί, διότι η ψυχή τους με την διάνοιά της, τα συναισθήματά της και την θελησή της καθορίζει τα πάντα στην ζωή τους. Ο λόγος του Θεού όμως μέσα στην Αγία Γραφή δηλώνει τα ακόλουθα όσον αφορά την λογική ή την διάνοια του ανθρώπου από την οποία προέρχεται η σοφία αυτού του κόσμου: „Επειδή η σοφία αυτού του κόσμου είναι μωρία μπροστά στον Θεό“. (επιστολή προς Κορινθίους Α, Κεφάλαιο 3, χωρίο 19). Γενικά μπορούμε να πούμε ότι η ψυχή των ανθρώπων επικρατεί καθοριστικά σε όλα τα πεδία της ζωή τους. Κατά τις δηλώσεις της Αγίας Γραφής είναι γεγονός ότι η πολύτιμη και αθάνατη ψυχή του ανθρώπου, η οποία καθορίζει τα πάντα στην ύπαρξη και την ζωή του, θα καταδικαστεί από τον Ύψιστο Θεό κατά την τελική κρίση του σε αιώνια απώλεια και μαζί της ολόκληρος ο άνθρωπος. Γι΄αυτό είναι απόλυτα αναγκαία η σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου για να σωθεί μαζί της και ο ίδιος ο άνθρωπος, όπως είναι γραμμένο στην επιστολή προς Εβραίους Κεφ. 10, χωρίο 39: „Εμείς όμως δεν είμαστε από αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ΄αυτούς που πιστεύουν για σωτηρία της ψυχής.“ Η ψυχή του ανθρώπου σώζεται και μαζί της ολόκληρος ο άνθρωπος, όταν παύει να καθορίζει και να κατευθύνει με την λογική της τις ενέργειες και γενικά την συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά έρχεται και πάλι κάτω από την καθοδήγηση του Πνεύματος του Θεού. Δηλαδή θα πρέπει ο άνθρωπος να αποκτήσει και πάλι το Πνεύμα του Θεού και έτσι να γίνει από ψυχικός και σαρκικός πνευματικός άνθρωπος. Θα πρέπει και πάλι να αποκτήσει την αρχική του εσωτερική σύνθεση, την οποία είχε πρωτού οι πρωτόπλαστοι άνθρωποι να διαπράξουν την „προπατορική τους αμαρτία“. Δηλαδή, την εσωτερική σύνθεση την οποία ο Ύψιστος Θεός έδωσε στον Αδάμ και την Εύα όταν τους έπλασε. Αυτό όμως είναι δυνατό μόνον κατά έναν τρόπο. Ο Παντοδύναμος Θεός, ο οποίος αγαπάει τους ανθρώπους και δεν θέλει οι αθάνατες ψυχές τους και μαζί τους οι άνθρωποι να ριχτούνε στην αιώνια κόλαση, προνόησε κάτι το μοναδικό, έστειλε τον Μονογεννή Γιό του Ιησού Χριστό στη γη. Ο Χριστός μας αναγγέλει στον Λόγο Του μέσα στην Αγία Γραφή πώς εμείς οι άνθρωποι θα σώσουμε την ψυχή μας και μαζί της και εμάς τους ίδιους από την αιώνια καταδίκη και την αιώνια κόλαση. Στο κατά Ιωάννη-Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο 3 και χωρίο 3, ο Χριστός λέγει σε έναν θεολόγο της εποχής του, τον Νικόδημο τα ακόλουθα: „Αλήθεια, Αλήθεια, σου λέγω αν κάποιος δεν γεννηθεί από επάνω δεν μπρορεί τα δει την βασιλεία του Θεού“, την βασιλεία του Θεού όμως είναι δυνατόν τα την δει και φυσικά να έρθει μέσα σ΄αυτήν μόνον εκείνος ο άνθρωπος, ο οποίος αποκτά μια ζωντανή επικοινωνία με τον Ύψιστο Θεό και δημιουργό του. Όπως ακριβώς ήταν την εποχή των πρωτοπλάστων ανθρώπων, του Αδάμ και της Εύας προτού να κάνουν την „προπατορική αμαρτία“. Κατά τα λεγόμενα του Χριστού στο παραπάνω χωρίο θα πρέπει ο κάθε άνθρωπος να γεννηθεί από επάνω, δηλαδή από τον Θεό για να έρθει σε επαφή μαζί του στην βασιλεία Του. Κάτι τέτοιο όμως συμβαίνει όταν ο Ύψιστος Θεός δίνει στον άνθρωπο το Άγιό Του Πνεύμα. Όταν το Πνεύμα του Θεού έρθει μέσα στον άνθρωπο, κάνει ενεργό το πνεύμα του ανθρώπου και φέρνει κάτω από την καθοδήγησή του την ψυχή του, καθώς και την σάρκα του ανθρώπου, δηλαδή το σώμα του με τις πέντε αισθήσεις του. Έτσι δημιουργείται και πάλι η αρχική τάξη της εσωτερικής σύνθεσης του ανθρώπου: Το Πνεύμα του Θεού, το πνεύμα του ανθρώπου με την συνείδησή του, η ψυχή του και η σάρκα ή το σώμα του με τις πέντε αισθήσεις του. Με αυτήν την σύνθεση μέσα στον άνθρωπο σώζεται η αθάνατη ψυχή του μαζί με τον ίδιο τον άνθρωπο από την αιώνια καταδίκη του Υψίστου Θεού, διότι η ψυχή επανέρχεται στο εσωτερικό του ανθρώπου στην αρχική της θεση που της είχε δώσει ο Θεός κατά την δημιουργία του ανθρώπου, όταν του „... εμφύσησε στους μυκτήρες του πνοή ζωής και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει“ (Γένεση 2,7).
Και τώρα, από όλες αυτές τις σκέψεις θα πρέπει να κάνουμε την εξής απαραίτητη και αφάνταστα σπουδαία ερώτηση: Τι θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος για να του δοθεί το Πνεύμα του Θεού και έτσι να γεννηθεί από επάνω (Ιωάννης 3,3), δηλαδή από τον Θεό, σώζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο την αθάνατη ψυχή του και μαζί της να σωθεί και ο ίδιος από την αιώνια καταδίκη του Θεού; Ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να κάνει τα ακόλουθα τρία βήματα:

Πρώτον:      Θα πρέπει με προσευχή να παρακαλέσει τον Κύριο                              Ιησού Χριστό να του συγχωρήσει όλες                                              τις αμαρτίες του δηλαδή να μετανοήσει ειλικρινά για                           τα αρνητικά επακόλουθα από την „προπατορική                                  αμαρτία“ που έχει μέσα του, καθώς και για τις                                    προσωπικές του αμαρτίες (Α Ιωάννης 1,9). Διότι όλα                          αυτά αποτελούν το φράγμα που τον χωρίζει από τον                          Ύψιστο Θεό. Γι΄αυτόν τον λόγο πέθανε ο Χριστός                              επάνω στον σταυρό του Γολγοθά, παραμερίζοντας το                          φράγμα των αμαρτιών του ανθρώπου απέναντι του                            Θεού.
Δεύτερον:    Θα πρέπει να παρακαλέσει τον Χριστό να έρθει μέσα                          στην καρδιά του (Αποκάλυψη 3,20). Ο Κύριος Ιησούς                          Χριστός θα το κάνει. Θα του δώσει το Άγιό Του Πνεύμα                      και διαμέσου Αυτού θα έρθει ο ίδιος ο Χριστός και θα                          κατοικήσει μέσα του (Κολοσσαείς 1,27Β).
Τρίτον:       Ο άνθρωπος θα πρέπει να πάρει την απόφαση να μην                         ζει πλέον κατά το δικό του θέλημα, όπως έκανε μέχρι                         τώρα, αλλά κατά το θέλημα του Θεού και του Χριστού,                       το οποίο μας έχει δοθεί μέσα στον λόγο Του στην Αγία                       Γραφή για τις διάφορες περιπτώσεις της ζωής μας.                             Κατ΄αυτόν τον τρόπο θα καθοδηγείται ο άνθρωπος                             αυτός από το Πνεύμα του Θεού και τον λόγο Του, διότι                       τώρα έχει γεννηθεί από επάνω, δηλαδή από τον Θεό                           διαμέσου του Πνευματός Του το Άγιο (Ιωάννου 3,3).                         Τώρα θέλει να υπακούει πάντα τον Χριστό, τον Σωτήρα                       του κάνοντας το θέλημά Του. Και είναι το θέλημα                               του σωτήρα του Χριστού κατά τον λόγο Του να                                 βαφτιστεί στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του                             Αγίου Πνεύματος (κατά Ματθαίον 28,19) ως δημόσια                         μαρτυρία του προς ορατές και αόρατες δυνάμεις, ότι ο                       Ύψιστος Θεός του συγχώρησε όλες τις αμαρτίες του                           (Α Ιωάννου 1,9) και ότι ανήκει στον Χριστό και                                   απολύτως καμία δύναμη δεν είναι δυνατόν να                                     τον χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία                                   φανερώθηκε στον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας (προς                         Ρωμαίους 8,38-39).

Μόνον κατ΄αυτόν τον τρόπο είναι δυνατό να δοθεί στον άνθρωπο από τον Θεό το Άγιό Του Πνεύμα. Τότε η αθάνατη ψυχή του έρχεται μέσα στον άνθρωπο κάτω από την καθοδήγηση του Πνεύματος του Θεού καθώς και του πνεύματος του ανθρώπου, όπως ο Θεός έδωσε στην αρχή κατά την δημιουργία των πρωτοπλάστων ανθρώπων στον Αδάμ και την Εύα πρωτού αυτοί να διαπράξουν την „προπατορική αμαρτία“. Μόνον κατ΄αυτόν τον τρόπο θα σωθεί η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου και μαζί της ο ίδιος ο άνθρωπος από την αιώνια καταδίκη κατά την τελική κρίση του Υψίστου Θεού.

   Η εσωτερική σύνθεση του ανθρώπου πριν την εκτέλεση της  „προπατορικής του αμαρτίας“ και μετά από την εκτέλεσή της.

Πριν από την                                   Μετά την «προπατορική  «προπατορική αμαρτία»:                 αμαρτία»:                                        

Ο άνθρωπος μετά την ολοκληρωτική του μετάνοια και την επιστροφή του στον Θεό διαμέσου του Χριστού και την γέννησή του εξ άνωθεν (αναγέννηση). 

Κώστας Περδικίδις