Διδασκαλίες της Αγίας Γραφής σχετικά με τον γάμο,...

Οι διδασκαλίες της Αγίας Γραφής σχετικά με τον γάμο, την μοιχεία, την πορνεία, το διαζύγιο και τον δεύτερο γάμο.

Η προέλευση του γάμου.

Κατά την Αγία Γραφή είναι ο γάμος μία υπέροχη σκέψη του Υψίστου Θεού. Ο Θεός δημιούργησε τον άνδρα και την γυναίκα. Μέσα στον παράδεισο και με την ενέργεια του Θεού πραγματοποιήθηκε ο πρώτος γάμος.

Στην Γένεση, το πρώτο βιβλίο του Μωυσή κεφάλαιο 1 και χωρίο 27 διαβάζουμε τα εξής: “Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα^. σύμφωνα με την εικόνα του Θεού τον δημιούργησε^. αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε^. “. Πρώτα δημιούργησε ο Θεός τον άνδρα. Το διαβάζουμε στην Γένεση, Κεφ. 2,7: “Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης^. και εμφύσησε στους μυκτήρες του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε  ψυχή που ζει.“ Κατόπιν δημιούργησε ο Θεός με έναν θαυμάσιο τρόπο την γυναίκα, από μία πλευρά, την οποία αφαίρεσε από τον άνδρα. Την σχετική περιγραφή την διαβάζουμε στην Γένεση 2,21-24: “21. Και ο Κύριος ο Θεός επέβαλε έκσταση στον Αδάμ, και κοιμήθηκε^. και πήρε μία από τις πλευρές του και έκλεισε με σάρκα τον τόπο της. 22. Και κατασκεύασε ο Κύριος ο Θεός την πλευρά, που πήρε από τον Αδάμ, σε γυναίκα, και την έφερε στον Αδάμ. 23. Και ο Αδάμ είπε: Τούτο είναι τώρα κόκαλο από τα κόκαλά μου, και σάρκα από τη σάρκα μου^. αυτή θα ονομαστεί Ανδρίδα, επειδή πάρθηκε από τον άνδρα. 24. Γι΄αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του^. και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα.“

Είναι λοιπόν ο γάμος του άνδρα με την γυναίκα ένα δώρο του Θεού προς τους ανθρώπους. Στην Γένεση 2,23, αναφωνεί ο Αδάμ με ενθουσιασμό, όταν ο Θεός του παρουσιάζει την γυναίκα, την οποία δημιούργησε αποκλειστικά για εκείνον: “Και ο Αδάμ είπε: Τούτο είναι τώρα κόκαλο από τα κόκαλά μου, και σάρκα από τη σάρκα μου^. αυτή θα ονομαστεί Ανδρίδα, επειδή πάρθηκε από τον άνδρα“. Εδώ εκφράζει ο Αδάμ την χαρά του για την γυναίκα, το δώρο του Θεού αποκλειστικά για εκείνον. Αυτή η χαρά του Αδάμ ανταποκρίνεται απόλυτα προς το θέλημα του δημιουργού του.

Εδώ θα πρέπει να κάνουμε την ερώτηση: Για ποιόν λόγο ο Θεός έκανε να γίνει πραγματικότητα ο γάμος; Τώρα θα πρέπει να τρέξει η σκέψη μας σ΄αυτά που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένα στην Εφεσίους 5,31. Εδώ αναφέρεται το χωρίο από την Γένεση 2,24, το οποίο αφορά την σύναψη του γάμου και είναι γραμμένα το εξής: : “Γι΄αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του, και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα“. Και στην Εφεσ. 5,32 διαβάζουμε: : “Τούτο το μυστήριο είναι μεγάλο^. κι εγώ το λέω αυτό για τον Χριστό και για την εκκλησία“. Ο γάμος χρησιμοποιείται εδώ ως απεικόνιση της σχέσης αγάπης μεταξύ του Χριστού και της εκκλησίας Του.

Ο γάμος δημιουργήθηκε από τον Θεό για τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι για τον γάμο. Στην Γένεση 2,18 διαβάζουμε: : “Και ο Κύριος ο Θεός είπε: Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος^. θα κάνω σ΄αυτόν βοηθόν όμοιον μ΄αυτόν“. Εκείνος, ο οποίος αντιστρέφει αυτή την έννοια του γάμου και εννοεί ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για τον γάμο, κάνει τον γάμο, ο οποίος αποτελεί ένα υπέροχο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, σε ένα όργανο δουλείας του.

Περιληπτικά θα πρέπει να συγκρατήσουμε, ότι ο γάμος είναι ένα υπέροχο δώρο του Υψίστου Θεού προς τους ανθρώπους, ότι αποτελεί την απεικόνιση της σχέσης αγάπης μεταξύ του Χριστού και της εκκλησίας Του, και ότι δημιουργήθηκε από τον Θεό για τον άνθρωπο και όχι το αντίστροφο.

Η σύναψη του γάμου.

Και τώρα θα καταπιαστούμε με την ερώτηση: Πως συμβαίνει η σύναψη του γάμου; Στην Γένεση 2,24 διαβάζουμε τα εξής: “Γι΄αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του. και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα.“ Σ΄αυτό το χωρίο μας δίνεται ο ορισμός του γάμου. Η σύναψη του γάμου προϋποθέται το ότι ο άνδρας θα πρέπει να εγκαταλείψει το πατρικό του σπίτι, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και θα προσκολληθεί στην γυναίκα του. Η εβραϊκή λέξη “προσκολλώμαι“ έχει ακριβώς την σημασία του “κολλάω“. Τόσο στενά θα πρέπει ο άνδρας και η γυναίκα να είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους ως παντρεμένοι, δηλαδή σάνα είναι οι δυό τους μαζί „κολλημένοι“ σαν ένα σώμα, όπως διαβάζουμε στην Γένεση 2,24β: “...και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα...“. Αυτή η έκφραση του „αφήνω (εγκαταλείπω) και προσκολλώμαι“ ισχύει ακριβώς το ίδιο και για την γυναίκα. Κατ΄αυτόν το τρόπο του „εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“ ενός άνδρα και μιάς γυναίκας, δηλαδή αυτών που συμμετέχουν στην σύναψη του γάμου τους κατά το θέλημα του Υψίστου Θεού, γίνεται το πάντρεμα αυτών των δύο. Έτσι μετατοπίζεται η σχέση των παντρεμένων, του καθ΄ενός προς τους γονείς του, σε δεύτερη θέση. Την πρώτη θέση πέρνει η σχέση των παντρεμένων του ενός προς τον άλλον. Αυτό είναι εδώ το θέλημα του Παντοδυνάμου Θεού.

Ένας γάμος βρήσκει χώρα επειδή ένας άνδρας και μία γυναίκα αποφασίζουν από την ελεύτερη θέλησή τους και αμετάκλητα να ενωθούν σε μία ύπαρξη με την σύναψη του γάμου τους, κολλημένοι μαζί σάνα είναι ένα σώμα, αχώριστοι για πάντα... μέχρι που ο θάνατος θα τους χωρίσει. Οι δύο παντρεμένοι πήραν την αμετάκλητη απόφαση να έχουν τα πάντα κοινά μεταξύ τους και να ζούνε σε απόλυτη ενότητα. Η χαρά ή ο πόνος του ενός να είναι χαρά ή πόνος και του άλλου. Το “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“, δηλαδή η σύναψη του γάμου είναι μία πράξη δημοσίου δικαστικού δικαίου.

Στον καιρό των πατριαρχών στο Ισραήλ είχε η σύναψη του γάμου ως βάση το λεγόμενο „Μοχάρ“. Επρόκειτο για μία πράξη δικαίου, δηλαδή την πληρωμή ενός γαμηλίου χρηματικού ποσού προς τον νόμιμο εκπρόσωπο της νύφης, (Γένεση 34,11-12). Το γαμήλιο χρηματικό ποσόν ήταν δυνατό να αντικατασταθεί με μία πράξη υπηρεσίας, όπως συνέβει με τον Ιακώβ στο σπίτι του Λάβαν, του πατέρα των γυναικών του την Λεία και την Ραχήλ (Γένεσ. 29,15-30). Επίσης ήταν δυνατό να ζητηθεί μία επιτυχημένη πολεμική πράξη από τον μελλοντικό γαμπρό, όπως διαβάζουμε στην Α. Σαμουήλ, 18,25α και στο χωρίο 27: “25α. Και ο Σαούλ είπε: Έτσι θα πείτε στον Δαβίδ: Ο βασιλιάς δεν θέλει νυφικά δώρα, αλλά 100 ακροβυστίες φιλισταίων, για να εκδικηθεί ο βασιλιάς ενάντια στους εχθρούς του...“ και: “27. Ο Δαβίδ σηκώθηκε και πήγε, αυτός και οι άνδρες του, και θανάτωσε 200 από τους άνδρες των φιλισταίων^. και ο Δαβίδ έφερε τις ακροβυστίες τους και τις απέδωσε ολόκληρες στον βασιλιά, για να γίνει γαμπρός τού βασιλιά. Και ο Σαούλ του έδωσε τη Μιχάλ τη θυγατέρα του για γυναίκα.“

Μετά την εκλήρωση αυτής της πράξης δικαίου (Μοχάρ), ακολουθούσε η „Χακνασά“. Εδώ εννοείται η οδήγηση της νύφης στο νέο της σπίτι, Γένεση 24,67: “Και ο Ισαάκ την έφερε στη σκηνή τής μητέρας του, της Σάρρας^. και πήρε τη Ρεβέκκα, και έγινε γυναίκα του, και την αγάπησε^. και παρηγορήθηκε ο Ισαάκ για τη μητέρα του.“ Σ΄αυτά τα αρχαία ιουδαϊκά έθιμα γάμου θα ήταν δυνατό να συγκριθούν οι γονείς του ζευγαριού με το σημερινό γραφείο του πολιτικού γάμου και οι προσκαλεσμένοι στον γάμο με τους γαμήλιους μάρτυρες.

Εμείς, οι αναγεννημένοι χριστιανοί, στην εποχή μας, θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι για το ότι στην κοινωνία που ζούμε υπάρχει το δημόσιο δικαστικό δίκαιο του πολιτικού γάμου, το οποίο εκπληρώνει την πράξη του “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“. Φυσικά δεν έχει η πολιτική σύναψη του γάμου καμία επιρροή επάνω στην κύρια ουσία του γάμου και όμως είναι το πάντρεμα ενός άνδρα και μίας γυναίκας διαμέσου του δημοσίου δικαστικού δικαίου, δηλαδή του πολιτικού γάμου στην εποχή μας, η αστική νομική έκφραση εκείνου του “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“, για το οποίο μιλάει η Αγία Γραφή στην Γένεση 2,24. (Πρόσεξε και στην Ρωμαίους 13,1-7).

Ένα ανδρόγυνο αναγεννημένων χριστιανών θα πρέπει όχι μόνον να παντρευτεί διαμέσου του πολιτικού γάμου, αλλά να παντρευτεί και στην εκκλησία όπου ανήκουν. Στην Α. Κορινθ. 7,39 διαβάζουμε τα ακόλουθα: “Η γυναίκα .... είναι ελεύτερη νάρθει σε γάμο με όποιον άνδρα θέλει μόνον τούτο να γίνεται εν Κυρίω. “Αυτά τα λόγια αφορουν κυρίως τις πιστές χήρες γυναίκες, όμως είμαι της γνώμης ότι αφορούν και κάθε άλλη αναγεννημένη χριστιανή η οποία θέλει να παντρευτεί. Έτσι αποκτά το “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“ για τους δύο παντρεμένους δημόσιο χαρακτήρα και μπροστά σε όλους τους πιστούς της εκκλησίας τους. Κατ΄αυτόν τον τρόπο γνωρίζουν όλοι στην εκκλησία ότι αυτοί οι δύο πιστοί, άνδρας και γυναίκα, ανήκουν ο ένας στον άλλον και είναι ένα ανδρόγυνο για όσον καιρό θα βρίσκονται σ΄αυτήν την ζωή. Κυρίως όμως με την σύναψη του γάμου τους στην εκκλησία τους τοποθετούνται κάτω από την ευλογία του Κυρίου, για να τους κοθοδηγεί και να τους δίνει την δύναμη να κάνουν το θέλημά Του στην συζυγική τους ζωή. Έτσι οι παντρεμένοι πιστοί δίνουν την μαρτυρία τους, ότι θα τους ενώνει η αγάπη του Χριστού, όπως ενώνει η σχέση αγάπης τον Χριστό με την εκκλησία Του (Εφεσίους 5,32).

Τελικά ακολουθεί μετά την εκτέλεση του γάμου το“...και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα.“ Το “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“ καθώς και το “...και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα“, που εδώ κυρίως εννοείται η σεξουαλική επαφή των δύο συζύγων, ανήκουν αδιαχώριστα σε μία συζυγική ενότητα, αλλά πάντα κατ΄αυτήν την διαδοχική σειρά. Πρώτα θα πρέπει να εκπληρωθεί η σύναψη του γάμου, δηλαδή το „εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“ και κατόπιν ακολουθεί το “...και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα.“ Κατά την συμβίωση ενός άνδρα με μία γυναίκα χωρίς να έχει εκπληρωθεί πρώτα η μεταξύ τους νόμιμη σύναψη του γάμου, ενοείται το “εγκατα-λείπω και προσκολλώμαι“, αλλά ζούνε μαζί εξασκώντας απ΄ευθείας το “...και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα“, δηλαδή έχουν σεξουαλική επαφή, όπως συμβαίνει στην περίπτωση παρανόμου συμβίωσης, αλλά και γενικά κάθε σεξουαλικής επαφής εκτός των πλαισίων του νόμιμου γάμου, τότε παραμερίζουν και γι΄αυτό περιφρονούν την τάξη του Υψίστου Θεού, η οποία ισχύει για την σύναψη του γάμου. Σε μία τέτοια περίπτωση ζούνε οι δύο αυτοί μαζί άνομα και διαπράττουν εμπρός στον Ύψιστο Θεό την αμαρτία της πορνείας.

Η συζυγική ζωή

Είναι απαραίτητο να ζούνε οι δύο σύζυγοι στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους και να έχει ο κάθε ένας χαρά για τον άλλον. Η προϋπόθεση εδώ είναι, να είναι οι δυό τους αναγεννημένοι Χριστιανοί και έτσι να ζούνε κάνοντας το θέλημα του Θεού, όπως μας έχει δοθεί μέσα στην Αγία Γραφή. Γι΄αυτό θα πρέπει να ζούνε στην λεγόμενη “τριγωνική σχέση“ μεταξύ τους. Δηλαδή ο καθ΄ένας από τους δύο συζύγους συμπεριφέρεται απέναντι του άλλου κατά το θέλημα του Χριστού, κατά τις αρχές του λόγου του Θεού και κυρίως αυτές που μας δίδονται στην προς Εφεσίους 5,22-25 και 28-29 καθώς και το χωρίο 33. Οι οδηγίες που αναφέρονται σ΄αυτά το χωρία είναι πάρα πολύ καθοριστικές γιά την συμβίωση των πανδρεμένων. Στα χωρία αυτά είναι γραμμένα τα ακόλουθα: “22. Οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, όπως στον Κύριο^. 23. επειδή, ο άνδρας είναι η κεφαλή τής γυναίκας, όπως και ο Χριστός είναι η κεφαλή τής εκκλησίας, κι αυτός είναι ο σωτήρας τού σώματος. 24. Αλλ΄όπως η εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και οι γυναίκες να υποτάσσονται στους άνδρες τους, σε όλα. 25. Οι άνδρες, αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της,…“ 28. Έτσι χρωστούν οι άνδρες να αγαπούν τις δικές τους γυναίκες, σαν τα δικά τους σώματα. Όποιος αγαπάει τη δική του γυναίκα, αγαπάει τον εαυτό του^. 29. επειδή, κανένας δεν μίσησε ποτέ τη δική του σάρκα, αλλά την εκτρέφει και την περιθάλπει, όπως και ο Κύριος την εκκλησία…“ 33. Όμως, κι εσείς, κάθε ένας ξεχωριστά, έτσι ας αγαπάει τη δική του γυναίκα, σαν τον εαυτό του^. η δε γυναίκα, ας σέβεται τον άνδρα.“ Εδώ είναι δυνατό να συμβεί κάτι το πολύ αρνητικό.

Η τριγωνική σχέση των συζύγων.   

Ορισμένοι χριστιανοί κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Κάποιες παντρεμένες χριστιανές σκέπτονται: Εάν ο άνδρας μου, μου δείχνει φανερά ότι με αγαπάει τότε και εγώ θα υποτάσσουμε σ΄αυτόν. Αλλά και κάποιοι παντρεμένοι άνδρες είναι της γνώμης: Εάν η γυναίκα μου υποτάσσεται σε μένα τότε και εγώ θα της δείχνω την αγάπη μου. Το να σκέπτονται όμως οι παντρεμένοι κατ΄αυτόν τον τρόπο, αυτό είναι, όπως είπαμε, ένα μεγάλο λάθος, διότι δημιουργεί στις σχέσεις τους μεγάλες ανωμαλίες. Επειδή ο καθ΄ένας τους εξαρτάει την συμπεριφορά του από την συμπεριφορά του άλλου και έτσι ξεχνούν ότι η συμπεριφορά του καθ΄ενός προς τον άλλον θα πρέπει να ανταποκρίνεται προς το θέλημα του Θεού και του Χριστού μας. Γι΄αυτό θα πρέπει να εξασκούν την “τριγωνική σχέση“ στην συζυγική τους ζωή. Αυτό σημαίνει: Να κατατοπίζονται προς το θέλημα του Θεού, δηλαδή η σκέψη τους σε πρώτη γραμμή να κατευθύνεται κατακόρυφα, προς τον Θεό και Χριστό και όχι οριζόντια, προς το συζυγικό τους ταίρι. Έτσι συμπεριφένονται οι σύζυγοι, ο ένας προς τον άλλον, κατά το θέλημα του Θεού και του Χριστού ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του άλλου. Το θέλημα του Θεού για την σύζυγο είναι να υποτάσσεται στον άνδρα της εντελώς ανεξάρτητα από το εάν ο άνδρας της, της δείχνει αγάπη ή όχι. Το θέλημα του Θεού για τον σύζυγο είναι το να δείχνει στην συζυγό του αγάπη εντελώς ανεξάρτητα από το εάν η γυναίκα του υποτάσσεται σ΄αυτόν ή όχι. Φυσικά από την ελεύθερη θέλησή μας θα πρέπει πάντα να ενεργούμε με προθυμία κατά το θέλημα του Ουρανίου Πατέρα μας και του σωτήρα μας Χριστού στην ζωή μας. Αυτήν την απόφαση την πήραμε, όταν μετανοήσαμε και δεχθήκαμε τον Κύριο Ιησού Χριστό μέσα στην καρδιά μας ως προσωπικό μας σωτήρα.

Μοιχεία και πορνεία, διαζύγιο και δεύτερος γάμος.

Όπως έχουμε δει, οδηγεί ο Ύψιστος Θεός με το “εγκαταλείπω και προσκολ-λώμαι“ καθώς και το “...θα είναι οι δύο μία σάρκα“ έναν άνδρα και μία  γυναίκα σε μία έγγαμη συμβίωση. Όταν όμως ένας από αυτούς τους δύο έχει σεξουαλική επαφή με ένα ξένο άτομο συντρίβει την συζυγική ενώτητα και ο γάμος ισχύει μπροστά στον Θεό ως διαλυμένος. Ο ένοχος σύζυγος ή η ένοχη σύζυγος διαπράττει την αμαρτία της μοιχείας. Μοιχεία διαπράττει κάποιος όχι μόνον κατ΄αυτόν τον τρόπο, αλλά και όταν ως παντρεμένο άτομο πέρνει διαζύγιο χωρίς η σύζυγός του ή ο σύζυγός της να έχει διαπράξει μοιχεία ή πορνεία, και παντρεύεται με κάποια άλλη ή με κάποιον άλλο. Κάτι τέτοιο διαβάζουμε στο κατά Ματθ. Ευαγγ. 19,9. Εκεί λέγει ο Χριστός τα ακόλουθα: “Σας λέω δε ότι, όποιος πάρει διαζύγιο από την γυναίκα του, εκτός για λόγον πορνείας, και νυμφευθεί άλλη, γίνεται μοιχός^. και όποιος νυμφευθεί γυναίκα η οποία πήρε διαζύγιο, γίνεται μοιχός.“ Με βάση τα λεγόμενα του Χριστού εδώ, διαπράττει ένα παντρεμένο άτομο μοιχεία, όταν πέρνει διαζύγιο χωρίς η σύζυγός του ή ο σύζυγός της να έχει διαπράξει μοιχεία ή πορνεία. Αυτό το άτομο ενεργεί μεν κατά την τάξη του “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“ και του „... θα είναι οι δύο σε μία σάρκα“ στην σύναψη του νέου του γάμου, όμως διαπράττει μοιχεία επειδή πήρε διαζύγιο από την πρώτη σύζυγό του ή τον πρώτο σύζυγό της, χωρίς αυτή ή αυτός να έχει διαπράξει μοιχεία η πορνεία. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός εννοεί εδώ, ότι ένα παντρεμένο άτομο μόνον τότε επιτρέπεται να πάρει διαζύγιο, όταν η σύζυγός του ή ο σύζυγός της διαπράττει πορνεία. Μόνον σε μία τέτοια περίπτωση είναι δυνατόν το αθώο άτομο να συνάψει έναν νεό γάμο με ένα άλλο άτομο φυσικά του άλλου ψύλλου από ότι είναι το ίδιο.

Ο ορισμός “πορνεία“ τον οποίο ο Κύριος Ιησούς Χριστός χρησιμοποιεί στο χωρίο του κατά Ματθαίου-Ευαγγελίου 19,9 δείχνει, ότι κάθε αρνητική σεξουαλική ενέργεια παντρεμένων ατόμων συντρίβει τον δεσμό του γάμου και αποτελεί  αιτία για διαζύγιο. Αρνητικές σεξουαλικές ενέργειες είναι όλες οι σεζουαλικές ενέργειες που διαπράττονται από διάφορα άτομα. Ο ορισμός “πορνεία“ είναι ένας γενικός αρισμός και περιέχει όλες τις αρνητικές σεξουαλικές ενέργειες (μοιχεία, ομοφυλοφιλία μεταξύ γυναικών και ανδρών, σεξουαλικές επαφές με ζώα, παιδοφιλία, ουνανισμός η μαλακία κ.λ.π.). Όλες οι αρνητικές σεξουαλικές ενέργειες παντρεμένων ατόμων συντρίβουν την κατά την σύναψη του γάμου αρχική συμβίωση, και διαπράττουν μπροστά στον Θεό την αμαρτία της μοιχείας ή πορνείας και γι΄αυτό την διάλυση του γάμου, και γίνονται αιτία για διαζύγιο.
Ο ορισμός “μοιχάται“ στο αρχαίο κείμενο του κατά Ματθ. 19,9 είναι ενεστώτας του ρήματος „μοιχώμαι“. Το ουσιαστικό που προέρχεται από αυτό το ρήμα είναι “μοιχεία“. Αυτός ο ορισμός αφορά ολοκληρωτικά παντρεμένα άτομα και σημαίνει ότι ένα παντρεμένο άτομο συτρίβει τον δεσμό του γάμου του με το να εξασκεί σεξουαλική επαφή με ένα ξένο άτομο, το οποίο ανήκει στο άλλο φύλο από ότι ανήκει το ίδιο.
Θα πρέπει να συγκρατήσουμε, ότι ο ορισμός “μοιχεία“ χρησιμοποιείται ιδικά για παντρεμένα άτομα, τα οποία εξασκούν σεξουαλικές απαφές με ξένα άτομα, που ανήκουν στο άλλο φύλο από ότι ανήκουν τα ίδια.
Ενώ ο ορισμός “πορνεία“ είναι γενικός ορισμός και χαρακτηρίζει κάθε αρνητική σεξουαλική ενέργεια. Ο ορισμός “μοιχεία“ είναι ένας μερικός ορισμός του γενικού ορισμού “πορνεία“.
Επίσης ανύπαντρα άτομα, το οποία εξασκούν κάθε είδους σεξουαλικές επαφές διαπράττουν την αμαρτία της πορνείας. Γι΄αυτόν τον λόγο υπάρχει μόνον μία δυνατότητα, όταν έχουν σεξουαλικές διεγέρσεις να παντρευτούν όσο το δυνατό πιό γρήγορα (Α. Κορ. 7,8-9). Διαπράττουν επίσης την αμαρτία της πορνείας άτομα, τα οποία εξασκούν σεξουαλικές επαφές με πόρνες, τις οποίες πληρώνουν. Ας προσέ-ξουμε: Α. Κορ. 6,15-20.

Στο Δευτερονόμιο ή πέμτο βιβλίο του Μωυσή Κεφ. 22 και χωρίο 22 διαβάζουμε τα ακόλουθα: “Αν βρεθεί κάποιος να κοιμάται με παντρεμένη γυναίκα, τότε θα θανατώνονται και οι δύο, ο άνδρας που κοιμήθηκε με τη γυναίκα, και η γυναίκα^. και θα εξαφανίσεις το κακό από τον Ισραήλ.“ Εδώ μας δίδεται γραμμένο ότι άτομα, τα οποία διέπρατταν την αμαρτία της μοιχείας μέσα στον λαό του Ισραήλ θα έπρεπε να θανατώνονται. Τώρα θα πρέπει να θέσουμε εδώ την ερώτηση: Τι συμβαίνει στην εποχή μας μεταξύ των χριστιανών σε περίπτωση μοιχείας; Στο κατά Ιωάννη-Ευαγγέλιο Κεφ. 8,1-11 διαβάζουμε τα σχετικά με την συνάντηση του Κυρίου Ιησού Χριστού με μία γυναίκα, την οποία έπιασαν να διαπράττει μοιχεία. Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι θέλουν κατά τον μωσαϊκό νόμο, όπως το διαβάσαμε στο Δευτερ. 22,22, να λιθοβολήσουν την μοιχαλίδα γυναίκα. Ο Χριστός όμως δίνει χάρη στην γυναίκα αυτή, και με έναν πολύ έξυπνο τρόπο καταφέρνει να την σώσει από τον βέβαιο θάνατο διαμέσου του λιθοβολισμού, της λέγει όμως ότι δεν θα πρέπει πλέον να αμαρτάνει. Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς του Χριστού απέναντι στην μοιχαλίδα γυναίκα σημαίνει για μας, ότι στην περίπτωση που παντρεμένα άτομα διαπράττουν την αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας θα πρέπει και εμείς να εξασκήσουμε χάρη και να μην σκεφτούμε αμέσως το διαζύγιο. Θα πρέπει πρωτ΄απ΄όλα να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον μοιχό ή τον πόρνο, ή την μοιχαλίδα ή πόρνη, ότι θα πρέπει να μετανοήσει για την αμαρτία που διέπραξε, να μην αμαρτάνει πλέον και να επιστρέψη στην συζυγό του ή στον συζυγό της. Αυτό θα πρέπει να γίνεται κατά τον τρόπο, ο οποίος μας δίδεται στο κατά Ματθ.-Ευαγγ. 18,15-17: “15. Κι αν ο αδελφός σου αμαρτήσει σε σένα, πήγαινε, και έλεγξέ τον, ανάμεσα σε σένα και σ΄αυτόν, μόνον^. αν σε ακούσει, κέρδησες τον αδελφό σου^. 16. αν, όμως, δεν ακούσει, πάρε μαζί σου ακόμα έναν ή δύο, για να επιβεβαιωθεί κάθε λόγος από το στόμα δύο ή τριών μαρτύρων. 17. Κι αν τους παρακούσει, πες το στην εκκλησία^. αλλ΄αν και την εκκλησία παρακούσει, ας είναι σε σένα σαν τον εθνικό ή τον τελώνη.“ Εδώ θα πρέπει πρωτ΄απ΄όλα να σκεφτούμε ότι η αιώνια σωτηρία του συζύγου ή της συζύγου που διέπραξε την αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας, είναι το αναγκαιότερο από όλα τα άλλα. Διότι το παντρεμένο άτομο, που διαπράττει μια τέτοια αμαρτία και δεν μετανοεί ειλικρηνά, θα καταδικαστεί από τον Ύψιστο Θεό σε αιώνιο θάνατο και είναι αδύνατο να έρθει στην βασιλεία του Θεού, κατά τα λεγόμενα μέσα στην Αγία Γραφή:
Α. Κορινθ. 6, 9-10: “9. Ή, δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού; Μη πλανιέστε^. ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε κίναιδοι ούτε αρσενοκοίτες 10. ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε κακολόγοι ούτε άρπαγες δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία τού Θεού.“, καθώς και Εβρ. 13,4, και Αποκ. 22,15. Θα πρέπει να τονιστεί ότι μόνον τότε μοιχοί και πόρνοι συγχωρούνται από τον Ύψιστο Θεό, όταν ζητήσουν συγχώρηση από τον Θεό, (Α. Ιωαν. 1,9: “Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.“), καθώς και από την σύζυγο ή τον σύζυγό τους, πάψουν να αμαρτάνουν και επιστρέψουν στην σύζυγο ή τον σύζυγό τους, που τους συγχώρησε, και συνεχίσουν τη συζυγική τους ζωή. Έτσι συμβάλει το αθώο παντρεμένο άτομο κατ΄υπέροχο τρόπο στην αιώνια σωτηρία του συζύγου της ή της συζύγου του. Η συζυγική συμβίωση αυτών των δύο θα πρέπει να συνεχιστεί κατά την τριγωνική σχέση των συζύγων, που αναφέραμε. Έτσι είναι βέβαιο ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα γιατρέψει με το Άγιό Του Πνεύμα τις πληγές που δημιουργήθηκαν μέσα στις καρδιές τους, διαμέσου της συζυγικής απιστίας, εάν οι δύο σύζυγοι εξακολουθήσουν να ζούνε μαζί και να ενεργούν κατά το θέλημα του Θεού (δες Εφεσ. 5,22-25 / 5,28-29 και 33). Έτσι έχουν δοθεί, για τους δύο συζύγους, παρά την απιστία, αλλά λόγω της μετάνοιας του ενόχου παντρεμένου ατόμου και της συγχώρησης από τον Ύψιστο Θεό και από τον αθώο σύζυγο ή την σύζυγο, οι προϋποθέσεις να συνεχίσουν την συζυγική τους ζωή αρμονικά με την βοήθεια τον Κυρίου τους Ιησού Χριστού και να γίνουν μαζί ευτυχισμένοι.
Εάν όμως το παντρεμένο άτομο, το οποίο διέπραξε την αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας δεν είναι πρόθυμο να μετανοήσει, τότε θα πρέπει ο αθώος σύζυγος ή η σύζυγος να το θεωρεί ως άπιστο και όχι πλέον ως πνευματικό αδελφό η αδελφή εν Χριστώ, όπως είναι γραμμένο στο αναφερθέν κείμενο του κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 18,17: “...ας είναι σε σένα σαν τον εθνικό ή τον τελώνη.“ Το „άπιστος“ εκφράζεται εδώ με τις λέξεις: “σαν τον εθνικό ή τον τελώνη...“.
Ως επακόλουθο το αθώο παντρεμένο άτομα είναι παντρεμένο με ένα άπιστο άτομο, το οποίο με το να επιμένει αμαρτάνοντας έχει συμβάλει στην διάλυση του δεσμού του γάμου του. Τότε γιά το αθώο παντρεμένο άτομο ισχύουν τα γραφόμμενα στην Α. Κορ. 7,15: “Αλλ΄αν ο άπιστος προβαίνει σε χωρισμό, ας χωρίσει. Ο αδελφός ή η αδελφή δεν είναι δουλωμένοι σε τέτοια^. ο Θεός, όμως, μας προσκάλεσε σε ειρήνη.“ Σε μιά τέτοια περίπτωση θα πρέπει ο αθώος σύζυγος ή η σύζυγος να επιδιώξει το διαζύγιο. Αυτός ο γάμος ισχύει μπροστά στον Ύψιστο Θεό ως διαλυμένος και νεκρός. Γι΄αυτό το αθώο παντρεμένο άτομο δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να εξακολουθεί να συνδέεται διαμέσου του γάμου του με τον ένοχο σύζυγο ή την σύζυγο και έτσι να συμμετέχει στην αμαρτωλή ζωή του. Ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τον Τιμόθεο στην Α. Τιμ. 5,22: : “... ούτε να γίνεσαι κοινωνός ξένων αμαρτιών^. φύλαγε τον εαυτό σου αγνόν.“ Και στην Αποκάλυψη 18,48 διαβάζουμε: : “...βγείτε έξω απ΄αυτήν, ο λαός μου, και μη συγκοινωνήσετε στις αμαρτίες της.“
Έχει ήδη αναφερθεί ότι ο Θεός έκανε τον γάμο για τους ανθρώπους και όχι τους ανθρώπους για τον γάμο. Υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί στην εποχή μας οι οποίοι είναι της γνώμης ότι, αν και το ένοχο παντρεμένο άτομο διέπραξε μοιχεία η πορνεία εν τούτοις ο αθώος σύζυγος ή η αθώα σύζυγος δεν θα πρέπει να πάρει διαζύγιο, διότι δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να ξαναπαντρευτεί, αλλά θα πρέπει να προσεύχεται και να περιμένει μέχρι να επιστρέψει ο αμαρτωλός σύζυγος ή η αμαρτωλή σύζυγος στην συζυγική εστία ή να πεθάνει. Κατ΄αυτόν τον τρόπο γίνεται το αθώο παντρεμένο άτομο δούλος του κατεστραμμένου γάμου του. Έτσι αντιστρέφουν το νόημα του γάμου νομίζοντας ότι ο Θεός έκανε τον άνθρωπο για τον γάμο και όχι τον γάμο για τον άνθρωπο. Δηλαδή κάνουν το ίδιο λάθος που έκαναν και οι Φαρισαίοι με το Σάββατο στο κατά Μάρκο-Ευαγγέλιο 2,24. Ο Χριστός όμως τους λέγει στο κατά Μάρκο-Ευαγγέλιο 2,27 τα εξής: : “Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο“. Κατ΄αυτόν τον τρόπο σχετικά με τον γάμο θα πρέπει να πούμε: Ο γάμος δημιουργήθηκε από τον Θεό προς χάρη των ανθρώπων και όχι οι άνθρωποι προς χάρη του γάμου.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο Ύψιστος Θεός μισεί την συζυγική απιστία. Στον προφήτη Μαλαχία 2,15β-16α διαβάζουμε τα ακόλουθα: “15β...και ας μη φέρεται κανένας άπιστα προς την γυναίκα της νιότης του. 16α. Επειδή ο Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, λέει ότι μισεί αυτόν που την αποβάλλει,...“ Αυτό το χωρίο μιλάει για το πότε ο γάμος ισχύει ως διαλυμένος μπροστά στον Θεό, δήλαδη όταν συμβαίνει συζυγική απιστία από παντρεμένο άτομο, και ο παντρεμένος άνδρας αποβάλλει την σύζυγό του και για την παντρεμένη γυναίκα ισχίει το ίδιο. Αυτήν την συμπεριφορά μισεί ο Θεός, διότι κατ΄αυτόν τον τρόπο διαλύεται ο γάμος και ακολουθεί το διαζύγιο, το οποίο είναι ένα τυπικό έγγραφο, που εκδίδεται επί την βάση του νόμου για να ισχύει ο δεσμός του γάμου και  δημοσίως ως λυμένος για λόγους κοινωνικής τάξης.
Και τώρα θα πρέπει να καταπιαστούμε με την ερώτηση: Είναι δυνατό κατά την Αγία Γραφή ένας χριστιανός ή μία χριστιανή, που πήρε διαζύγιο, να ξαναπαντρευτεί. Ήδη έχουμε διαπιστώσει στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 5,32, καθώς και στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 19,9, ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιτρέπει μόνον τότε το διαζύγιο, καθώς και έναν νέο γάμο του αθώου συζύγου ή της αθώας συζύγου, όταν η σύζυγός του ή ο σύζυγός της διαπράττει την αμαρτία της μοιχείας ή πορνείας. Κάτι τέτοιο όμως, όπως έχει ήδη αναφερθεί, είναι μόνον τότε δυνατό όταν το ένοχο παντρεμένο άτομο δεν δέχεται να μετανοήσει (Ματθ. 18,15-17) και να επιστρέψει στην συζυγική του εστία.
Στο κατά Μάρκο-Ευαγγ. 10, 11-12 διαβάζουμε τα ακόλουθα (μετάφραση στην νεοελληνική απ΄ευθείας από το αρχαίο κείμενο του Nestlé-Aland): “11. Και λέγει σ΄αυτούς (ο Χριστός)^. όποιος δώσει διαζύγιο στην γυναίκα του και παντρευτεί άλλη κάνει μοιχεία απέναντι σ΄αυτήν^. 12. και εάν αυτή (η γυναίκα) αφού πάρει διαζύγιο από τον άνδρα της παντρευτεί άλλον κάνει μοιχεία.“ Επίσης και στο κατά Λουκά-Ευαγγ. 16,18 εννοεί ο Χριστός περίπου τα ίδια, χωρίς να αναφέρει την πορνεία ως αφορμή για διαζύγιο. Γι΄αυτόν τον λόγο δημιουργείται η ερώτηση: Επιτρέπεται κατά τον Χριστό παντρεμένοι να πάρουν διαζύγιο και να ξαναπαντρευτούν ή δεν επιτρέπεται; Ξέρουμε ότι οι δηλώσεις των τεσσάρων ευαγγελίων έχουν συμληρωματική σημασία η μία επάνω στην άλλη. Εδώ ενοείται ότι όσον αφορά το διαζύγιο και τον δεύτερο γάμο δεν θα πρέπει να στηριχτούμε μόνον στις δηλώσεις του κατά Μάρκου- και του κατά Λουκά-Ευαγγελίου, όπου δεν αναφέρεται η δήλωση: “... εκτός για λόγο πορνείας,“ και να ξεχάσουμε τα χωρία του κατά Ματθαίου-Ευαγγελίου 5,32 και 19,9, όπου αναφέρεται η δήλωση: “... εκτός για λόγο πορνείας“. Ή να στηριχτούμε μόνον στα δύο χωρία του κατά Ματθαίου-Ευαγγελίου, όπου αναφέρεται η δήλωση “... εκτός για λόγο πορνείας“, και να ξεχάσουμε τις δηλώσεις του κατά Μάρκου- και κατά Λουκά-Ευαγγελίου, όπου η έκφραση “... εκτός για λόγο πορνείας“, δεν αναφέρεται.
Εδώ θα πρέπει να δοθεί η εξής εξήγηση: Στο κατά Μάρκο- και στο κατά Λουκά-Ευαγγ. κάνει ο Χριστός τις δηλώσεις του αναφερόμενος κυρίως στην Ιουδαϊκή κοινωνία. Για τον Ιουδαϊκό λαό δεν υπήρχε το ζήτημα διαζυγίου λόγω πορνείας του συζύγου ή της συζύγου, διότι σε μία τέτοια περίπτωση θα έπρεπε το παντρεμένο

άτομο το οποίο διέπραττε πορνεία, κατά τον μωσαϊκό νόμο να θανατωθεί (Δευτε-ρονόμιο 22,22). Έτσι το αθώο παντρεμένο άτομο έμενε ελεύθερο και εάν ήθελε θα μπορούσε φυσικά να ξαναπαντρευτεί. Αυτό συνέβαινε στην περίοδο του μωσαϊκού νόμου στο Ισραήλ. Με τον ερχομό του Χριστού όμως τελειώνει η περίοδος του νόμου και αρχίζει η περίοδος της χάρης, στην οποία ζούμε στην εποχή μας. Γι΄αυτό τα παντρεμένα άτομα που διαπράττουν πορνεία δέν θανατώνονται αλλά τους δίνεται χάρη (Ιωάν. 8,3-11), όταν μετανοήσουν και επιστρέψουν στη συζυγική τους εστία. Όταν όμως δεν μετανοούν, τότε χάνουν το προνόμιο του αναγεννημένου χριστιανού και της αιώνιας σωτηρίας και θεωρούνται ως άπιστοι (Ματθ. 18,17). Εδώ θα λέγαμε ότι πεθαίνουν πρευματικά, δηλαδή τους εγκαταλείπει το Άγιο Πνεύμα, επειδή δεν θέλησαν να μετανοήσουν. Σ΄αυτήν την περίοδο της χάρης, όπου ζούμε στην εποχή μας, αναφέρεται ο Χριστός στο κατά Ματθαίο-Ευαγγέλιο με την έκφραση: “ ... εκτός για λόγο πορνείας“.
Με βάση όλων αυτών των σκέψεων, οι οποίες στηρίζονται αποκλειστικά στην Αγία Γραφή βγαίνει το εξής συμπέρασμα: Σε καμία άλλη περίπτωση κατά τον Χριστό δεν επιτρέπεται το διαζύγιο καθώς και ένας δεύτερος γάμος αθώου παντρεμένου ατόμου και αναγεννημένου χριστιανού, παρά μόνον τότε όταν ο σύζυγός της ή η σύζυγός του διαπράττει τη αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας και αρνείται να μετανοήσει και να επιστρέψει στη συζυγική εστία. Από την άλλη πλευρά δεν είνα δυνατό να απογορεύ-σει οποιοσδήποτε το αθώο παντρεμένο και αναγεννημένο άτομο, το οποίο πήρε διαζύγιο λόγω μοιχείας ή πορνείας του συζύγου της ή της συζύγου του να μην ξαναπαντρευτεί, ή να το αναγκάσουν άλλοι για διαφόρους λόγους να ξαναπαντρευτεί. Το αναφερθέν άτομο αποφασίζει αποκλειστικά το ίδιο εάν θέλει να ξαναπαντρευτεί ή προτιμάει να μείνει ελεύθερο. Στην Α. Κορινθίους 7,8-9 είναι γραμμένα τα εξής για τους άγαμους και τις χήρες: “8. Προς τους άγαμους και προς τις χήρες, όμως, λέω: Είναι καλό σ΄αυτούς αν μείνουν όπως κι εγώ^. 9. αλλ΄αν δεν εγκρατεύονται, ας έρθουν σε γάμο^. επειδή, είναι καλύτερο νάρθουν σε γάμο, παρά να εξάπτονται.“ Εδώ στους άγαμους ανήκουν και εκείνοι οι αθώοι παντρεμένοι αναγεννημένοι χριστιανοί και χριστιανές που αναγκάστηκαν να πάρουν διαζύγιο, διότι η σύζυγος ή ο σύζυγός τους αμάρτησε διαπράττοντας μοιχεία ή πορνεία και δεν θέλησε να μετανοήσει. Εάν δεν μπορούν να υποφέρουν το να είναι μόνοι ή μόνες και επιβαρύνονται με σεξουαλικές δοκιμασίες, τότε θα πρέπει να ξαναπαντρευτούν. Φυσικά εάν ένας χριστιανός ή μία χριστιανή που πήρε διαζύγιο επιθυμεί να ξαναπαντρευτεί θα πρέπει να προσευχηθεί για να τους χαρίσει ο Κύριος ένα αναγεννημένο άτομο ως σύζυγο.
Υπάρχουν χριστιανοί, οι οποίοι ενοούν ότι στα χωρία του κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 5,32 και 19,9 όπου επιτρέπεται το διαζύγιο λόγω πορνείας δεν γίνεται λόγος για νέο γάμο. Στο χωρίο όμως του κατά Ματθ. 19,9 ο Χριστός λέγει τα εξής: Όποιος δώσει διαζύγιο στην γυναίκα του, εκτός για λόγον πορνείας, και παντρευτεί άλλη κάνει μοιχεία. Θα πρέπει να προσέξουμε εδώ: “...όποιος δώσει διαζύγιο στην γυναίκα του...“ το άτομο που αναφέρεται εδώ, βρίσκεται σε πρώτο γάμο και πέρνει διαζύγιο (χωρίς η σύζυγος ή ο σύζυγος να έχει διαπράξει πορνεία) και „... παντρευτεί άλλη...“ δηλαδή παντρεύεται εκ νέου, τότε διαπράττει μοιχεία, διότι διαλύει τον πρώτο του γάμο. Όταν όμως η σύζυγός του διαπράττει πορνεία τότε είναι δυνατό να πάρει διαζύγιο και να ξαναπαντρευτεί χωρίς να διαπράττει μοιχεία. Κατ΄αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να εννοήσουμε την έκφραση “... εκτός για λόγο πορνείας“ που αναφέρεται εκεί ανάμεσα, σ΄αυτό το χωρίο.
Ορισμένοι χριστιανοί εννοούν ότι με βάση αυτών που είναι γραμμένα στην Α. Κο-ρινθ. 7,10-11 ένας αναγεννημένος χριστιανός η χριστιανή που πήρε διαζύγιο λόγω μοιχείας ή πορνείας της συζύγου του ή του συζύγου της, δεν επιτρέπεται σε απολύτως καμία περίπτωση να ξαναπαντρευτεί. Εννοούν ότι το άτομο αυτό θα πρέπει να μείνει ανύπαντρο ή να προσπαθήσει να συμφιλιωθεί με τον αμαρτωλό-λή σύζυγό του. Τα χωρία στα οποία στηρίζουν την άποψή τους αυτοί οι χριστιανοί είναι, όπως αναφέραμε, η Α. Κορινθ. 7, 10-11: Εκεί διαβάζουμε τα ακόλουθα:
“10. Σ΄εκείνους, όμως που παντρεύτηκαν, παραγγέλω όχι εγώ αλλ΄ο Κύριος, η γυναίκα να μην χωρίσει από τον άνδρα της. 11. Αλλ΄αν συμβεί να χωρίσει ας μένει άγαμη η ας συμφιλιωθεί με τον άνδρα^. και ο άνδρας, να μην αφήνει την γυναίκα του.“
Εάν εξετάσουμε όλα τα χωρία στα αρχαία ελληνικά κείμενα τής Καινής Διαθήκης, (μετάφραση Αδελφ. Θεολόγων η „Ζωή“, και Novum Testamentum NESTLE-ALAND) τα οποία μιλούν για διαζύγιο, διαπιστώνουμε ότι στα τρία Ευαγγέλια χρησιμοποιούνται διάφορες εκφράσεις του ιδίου ρήματος „απολύω“: Στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 5,32: “... πᾶς ὁ ἀπολύων...“, μία μετοχή ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος “απολύω“, καθώς και „... ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην...“, μία μετοχή παρακειμένου μέσης φωνής, μέσης διάθεσης και εδώ του ρήματος “απολύω“. Στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 19,9: “..ὃς ἂν απολύση...“, μία υποτακτική αορίστου ενεργητικής φωνής του ρήματος “απολύω“. Στο κατά Μάρκο-Ευαγγ. 10,11-12: “... ὃς ἂν απολύση...“, και εδώ μία υποτακτική αορίστου ενεργητικής φωνής του ρήματος “απολύω“. Επίσης στο ίδιο κείμενο του κατά Μάρκου-Ευαγγ. διαβάζουμε: “...εάν αυτή απολύσασα...“, μία μετοχή αορίστου ενεργητικής φωνής και πάλι του ρήματος “απολύω“. Και στο κατά Λουκά-Ευαγγ. 16,18 διαβάζουμε: “πας ο απολύων...“, καθώς και “... πας ο απολελυμένη...“, οι ίδιες εκφράσεις όπως και στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 5,32, που ήδη αναφέραμε πιό επάνω, του ιδίου ρήματος “απολύω“. Το ρήμα αυτό έχει την σημασία του ότι “ο δεσμός του γάμου λύνεται αλοκληρωτικά“ και στην περίπτωση του διαλυμένου γάμου για λόγο πορνείας θα πρέπει να ερμηνευτεί με το “πέρνω διαζύγιο“ και όχι με το “χωρίζω“, διότι το ρήμα “χωρίζω“ έχει άλλη σημασία, όπως θα δούμε στα επακόλουθα.
Στην Α. Κορινθ. 7,10-11 στα αρχαία κείμενα (αδελφότης θεολόγων „Ζωή“ και NESTLE-ALAND), διαβάζουμε τα ακόλουθα: 10. Τοῖς δὲ γεγαμηκόσιν παραγγέλλω, οὐκ ἐγὼ ἀλλ’ ὁ Kύριος, γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς μὴ χωρισθῆναι^. 11. ἐὰνδὲκαὶχωρισθῇ, μενέτωἄγαμοςἢτῷἀνδρὶκαταλλαγήτω, καὶἄνδραγυναῖκαμὴἀφιέναι.“ Εδώ στο αρχαίο κείμενο δεν χρησιμοποιείται το ρήμα “απολύω“, αλλά ένα απαρέμφατο (χωρισθῆναι)παθητικού αορίστουμέσης φωνής παθητικής διάθεσης, καθώς και μία υποτακτική (χωρισθῇ) παθητικού αορίστουμέσης φωνής παθητικής διάθεσης του ρήματος “χωρίζω“ ή “χωρίζομαι“. Αυτό το ρήμα στο αρχαίο κείμενο δεν έχει την ίδια σημασία με το ρήμα “απολύω“ στα τρία Ευαγγέλια. Το ρήμα “χωρίζω“ σημαίνει ότι το ανδρόγυνο ζει μεν χωρισμένο αλλά ο δεσμός του γάμου τους παραμένει, δηλαδή δεν έχουν πάρει διαζύγιο, διότι δεν έχει διαπράξει ούτε ο σύζυγος, ούτε η σύζυγος την αμαρτία της μοιχείας ή πορνείας, αλλά ζούνε χωρισμένοι για άλλους λόγους, όπως π.χ. οξύθυμος χαρακτήρας του συζύγου ή το ότι δεν υποτάσσετεαι η σύζυγος στον άνδρα της κ.λ.π. Το ανδρόγυνο αυτό ζει χωρισμένο αλλά προσωρινά, διότι αναγεννημένοι χριστιανοί επιτρέπεται από τον Κύριο Ιησού Χριστό, κατά το Ευαγγέλιο του Ματθαίου 5,32 και 19,9, όπως το περιγράψαμε, μόνον τότε να χωρίσουν οριστικα, δηλαδή να πάρουν διαζύγιο, όταν ο σύζυγος ή η σύζυγος διέπραξε μοιχεία ή πορνεία και δεν θέλησε να μετανοήσει και να επιστρέψει στην συζυγική εστία. Στην περίπτωση που αναφέρεται στην Α. Κορινθ. 7,10-11, αν και οι σύζυγοι ζούνε χωρισμένοι, δεν επιτρέπεται να πάρουν διαζύγιο και να ξαναπαντρευτούν. Ο δεσμός του γάμου τους εξακολουθεί να ισχύει, και γι΄αυτό θα πρέπει να προσπαθήσουν να συμφιλιωθούν και να εξακολουθήσουν την συζυγική τους ζωή κάνοντας το θέλημα του Θεού, εφαρμόζοντας στην συμβίωσή τους “την τριγωνική σχέση“ που ήδη αναφέραμε. Σε μιά τέτοια περίπτωση οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας, στην οποία ανήκουν, θα πρέπει να τους ενισχύσουν πνευματικά, δείχνοντάς τους μέσα από την Αγία Γραφή πιό είναι το θέλημα του Θεού γι΄αυτούς και να τους βοηθήσουν να συμφιλιωθούν. Γι΄αυτον τον λόγο ο Απόστολος Παύλος αναφέρει στην Α. Κορνθ. 7,10-11, ότι οι δηλώσεις που κάνει στα χωρία αυτά δεν είναι από τον ίδιο αλλά από τον Κύριο, δηλαδή είναι το θέλημα του Κυρίου. Όπως επανηλειμμένως το είπαμε, για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, δεν είναι ποτέ δυνατό το διαζύγιο αναγεννημένων παντρεμένων ατόμων για διαφόρους άλλους λόγους παρα μόνον στην περίπτωση μοιχείας η πορνείας του συζύγου ή της συζύγου και μόνον τότε, όταν το ένοχο παντρεμένο άτομο δεν είναι πρόθυμο να μετανοήσει και να επιστρέψει στην συζυγική του εστία.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από όλα αυτά είναι, ότι η ολοκληρωτική απαγόρευση δευτέρου γάμου αθώων αναγεννημένων χριστιανών, που πήραν διαζύγιο λόγω μοιχείας ή πορνείας και μη μετάνοιας των συζύγων τους, είναι μεγάλο λάθος, και προέρχεται από το ότι στις νεοελληνικές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης δεν γίνεται διάκριση μεταξύ της σημασίας του ρήματος “απολύω“στα τρια Ευαγγέλια

και του ρήματος “χωρίζω“ στην Α. Κορινθ. 7,10-11 του αρχαίου κειμένου. Τα ρήματα αυτά, όπως αναφέραμε, έχουν διαφορετική σημασία, ενώ στις νεοελληνικές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης γίνεται η μετάφραση μόνον με το ρήμα “χωρίζω“. Έτσι αλλοιώνεται η σημασία αυτών των κειμένων στις νεοελληνικές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης.

Περίληψη.

Η προέλευση του γάμου.
Ο γάμος είναι μία υπέροχη σκέψη του Υψίστου Θεού και ένα δώρο Του προς τους ανθρώπους.
Ο γάμος είναι ένα πρότυπο της σχέσης της αγάπης μεταξύ του Χριστού και της εκκλησίας Του.
Ο γάμος δημιουργήθηκε από τον Θεό για τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι για τον γάμο. Όποιος αντιστρέφει αυτήν τη σκέψη σχετικά με τον γάμο, εννοώντας ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για τον γάμο, μεταβάλλει τον γάμο σε ένα όργανο δουλείας για τον άνθρωπο.

Η σύναψη του γάμου.
Ο βασικός ορισμός του γάμου μας δίδεται στην Γένεση 2,24. Το “αφήνω ή εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“, δηλαδή η σύναψη του γάμου, είναι μία πράξη δημοσίου δικαστικού δικαίου, η οποία διενεργείται στην εποχή μας από το γραφείο του πολιτικού γάμου. Η σύναψη του πολιτικού γάμου στην εποχή μας είναι η αστική νομική έκφραση εκείνου του “εγκαταλείπω και προσκολλώμαι“, για το οποίο μιλάει η Αγία Γραφή στην Γένεση 2,24.
Ένα ανδρόγυνο δύο αναγεννημένων χριστιανών θα πρέπει να παντρευτεί όχι μόνον διαμέσου του πολιτικού γάμου, αλλά και στην εκκλησία όπου ανήκουν
(Α. Κορνθ. 7,39).
Το „ εγκαταλείπω ή αφήνω και προσκολλώμαι“ καθώς και το “...θα είναι οι δύο σε μία σάρκα...“, που εδώ εννοείται κυρίως η σεξουαλική επαφή των δύο συζύγων, ανήκουν αδιαχώριστα στην δημιουργία μιάς συζυγικής ενότητας, αλλά πάντα κατ΄αυτήν την διαδοχική σειρά. Αυτή είναι η θεϊκή τάξη στην σύναψη του γάμου.

Η συζυγική ζωή.
Οι παντρεμένοι θα πρέπει να ζούνε στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους κατά το θέλημα του Υψίστου Θεού. Γιά να γίνει αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση το να είναι και οι δύο τους αναγεννημένοι χριστιανοί, και έτσι η σχέση μεταξύ τους να είναι η λεγόμενη “τριγωνική σχέση“ (Εφεσ. 5,22-25 / 28-29  και 33).

Μοιχεία και πορνεία, διαζύγιο και δεύτερος γάμος.
Μοιχεία ή πορνεία διαπράττει ένα παντρεμένο άτομο, όταν έχει σεξουαλική επαφή με ένα ξένο άτομο ή όταν παντρεμένο άτομο πέρνει διαζύγιο χωρίς ο σύζυγος της ή η σύζυγός του να έχει διαπράξει μοιχεία ή πορνεία, και παντρεύεται μία άλλη ή έναν άλλον.
Όλες οι σεξουαλικές ενέργειες παντρεμένων ατόμων εκτός των πλαισίων του

γάμου τους είναι αμαρτωλές ενέργειες μπροστά στον Ύψιστο Θεό και προξενούν την διάλυση του γάμου. Επίσης και ανύπαντρα άτομα, όταν εξασκούν κάθε είδους σεξουαλικές επαφές διαπράττουν την αμαρτία της πορνείας. Γι΄αυτό θα πρέπει να παντρεύονται όσο το δυνατό πιο γρήγορα, όταν έχουν σεξουαλικές διεγέρσεις. Όταν ένα παντρεμένο άτομο διαπράττει την αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας θα πρέπει ο σύζυγος ή η σύζυγός του να ενεργήσει κατά το παράδειγμα του Κυρίου μας (Ιωάνν. 8, 1-11), δηλαδή να εξασκήσει χάρη και να μην σκεφτεί αμέσως το να πάρει διαζύγιο. Εμείς θα πρέπει, ως ανεγεννημένοι χριστιανοί, να προσπαθήσουμε πρωτ΄απ΄όλα να πείσουμε τον ένοχο σύζυγο ή την σύζυγο να μετανοήσει και να επιστρέψει στην συζυγική εστία (Ματθ. 18, 15-17), και να συνεχίσει την συζυγική συμβίωση. Όταν όμως το ένοχο παντρεμένο άτομο αρνείται να μετανοήσει, τότε θεωρείται ως άπιστο (Ματθ. 18,17), και ότι εγκατέλειψε την σύζυγό του ή τον σύζυγό της (Α. Κορινθ. 7,15). Σε μία τέτοια περίπτωση ο αθώος σύζυγος ή η σύζυγος θα πρέπει, επί την βάση του νόμου, να πάρει διαζύγιο, για να μην συμμετέχει στην αμαρτωλή ζωή της συζύγου του ή του συζύγου της (Α. Τιμοθ. 5,22/Αποκάλ. 18,4).
Ο γάμος δημιουργήθηκε από τον Ύψιστο Θεό για τον άνθρωπο και όχι το αντίστροφο. Είναι το ίδιο όπως με το Σάββατο (Μαρκ. 2,27). Γι΄αυτό δεν θα πρέπει το αθώο παντρεμένο άτομο να γίνει δούλος του κατεστραμμένου γάμου του.
Οταν παντρεμένα άτομα διαπράττουν την αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας και έτσι απιστούν προς τον σύζυγο ή την συζυγό τους, αυτό το μισεί ο Θεός. Δηλαδή ο γάμος τους θεωρείται ως διαλυμένος μπροστά στον Θεό (Μαλαχ. 2,15β-16α), αν το ένοχο παντρεμένο άτομο δεν μετανοήσει.
Αναγεννημένοι χριστιανοί οι οποίοι είναι παντρεμένοι, μόνον τότε τους είναι δυνατόν να πάρουν διαζύγιο και να ξαναπαντρευτούν, όταν ο σύζυγός τους ή η σύζυγός τους διαπράξει την αμαρτία της μοιχείας ή της πορνείας και δεν θέλει να μετανοήσει και να επιστρέψει στην συζυγική εστία (Ματθ. 5,32/Ματθ. 19,9). Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τα χωρία στο κατά Μάρκο-Ευαγγ. 10,11-12, και  στο κατά Λουκά-Ευαγγ. 16,18, όπου δεν αναφέρεται η έκφραση: “...εκτός για λόγο πορνείας...„. Εδώ θα πρέπει να δοθεί η εξής εξήγηση: Στο κατά Μάρκο- και στο κατά Λουκά-Ευαγγ. κάνει ο Χριστός τις δηλώσεις Του εννοώντας την ιουδαϊκή κοινωνία όπου ίσχυε ο νόμος του Μωυσή (Δευτερ. 22,22). Με τον ερχομό του Χριστού αρχίζει η περίοδος της χάρης, στην οποία ζούμε τώρα, στην εποχή μας. Σ΄αυτήν την περίοδο της χάρης αναφέρεται ο Χριστός στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. με την έκφραση: “...εκτός για λόγο πορνείας...„. Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να απαγορεύσει οποιοσδήποτε το αθώο παντρεμένο και αναγεννημένο άτομο, το οποίο πήρε διαζύγιο για λόγο μοιχείας ή πορνείας του συζύγου της ή της συζύγου του, να μην ξαναπαντρευτεί. Το άτομο αυτό αποφασίζει μόνο του, από την ελεύτερη θέλησή του για το μέλλον του. Εάν αποφασίσει να ξαναπαντρευτεί θα πρέπει να παρακαλέσει τον Κύριο με προσευχή να του χαρίσει έναν αναγεννημένο χριστιανό-νη ως μελλοντικό ή μελλοντική σύζυγο.
Θα πρέπει να προσέξουμε ότι στο κατά Ματθαίο-Ευαγγ. 19,9 δεν γίνεται λόγος μόνον για διαζύγιο αλλά και για νέο γάμο.
Στο αρχαίο κείμενο της Καινής Διαθήκης δέν είναι τα ρήματα που εκφράζουν το διαζύγιο ή μόνον το χωρισμό παντρεμένων ατόμων τα ίδια. Στα τρία  Ευαγγέλια, τα οποία μιλούν για διαζύγιο, δηλαδή ότι ο δεσμός του γάμου καταργείται ολοκληρωτικά, χρησιμοποιούνται διάφορα σχήματα του ρήματος “απολύω„. Ενώ στην Α. Κορινθ. 7, 10-11 χρησιμοποιείται το ρήμα “χωρίζω„ και εννοείται ότι το ανδρόγυνο ζει χωρισμένο, αλλά ο δεσμός του γάμου τους παραμένει, δηλαδή δεν έχουν πάρει διαζύγιο. Εδώ δεν έχει διαπράξει μοιχεία ή πορνεία κανένας από τους δύο συζύγους, αλλά ζούνε χωρισμένοι για άλλους λόγους. Γι΄αυτό θα πρέπει οι σύζυγοι να συμφιλιωθούν και να έρθουν και πάλι σε συζυγική συμβίωση. Εδώ θα πρέπει να τους βοηθήσουν και οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας με πνευματική ενίσχυση και κατήχηση κατά τον λόγο του Θεού στην Αγία Γραφή.
Γιά τον Κύριό μας Ιησού Χριστό δεν είναι ποτέ δυνατό το διαζύγιο και νέος γάμος αναγεννημένων παντρεμένων ατόμων γιά διαφόρους άλλους λόγους παρά μόνον τότε, όταν το ένοχο παντρεμένο άτομο δεν είναι πρόθυμο να μετανοήσει και να επιστρέψει στην συζυγική του εστία.
Η ολοκληρωτική απαγόρευση από ορισμένους χριστιανούς δευτέρου γάμου αθώων παντρεμένων χριστιανών, οι οποίοι πήραν διαζύγιο για λόγο μοιχείας ή πορνείας της συζύγου ή του συζύγου τους, είνει λάθος και προέρχεται από την λανθασμένη ερμηνεία που γίνεται στης νεοελληνικές μεταφράσεις της Καινής Διαθήκης χρησιμοποιώτας παντού το ρήμα “χωρίζω„, στις ορολογίες “απολύω„ στα τρία Ευαγγέλια και “χωρίζω„ στην Α. Κορνθ. 7,10-11, στα αρχαία κείμενα της Καινής Διαθήκης. “Απολύω„ σημαίνει: Ο δεσμός του γάμου λύνεται ολοκληρωτικά, δηλαδή “πέρνω διαζύγιο„. “Χωρίζω„ σημαίνει: Το ανδρόγυνο ζει χωρισμένο, αλλά ο δεσμός του γάμου τους εξακολουθεί να ισχύει, δηλαδή εξακολουθούν να είναι παντρεμένοι, διότι δεν έχουν πάρει διαζύγιο, και γι΄αυτό δεν είναι δυνατό να ξαναπαντρευτούν, αλλά θα πρέπει, κατά το θέλημα του Υψίστου Θεού, να συμφιλιωθούν και να συνεχίσουν την συζυγική τους συμβίωση.